Do 400 € na osobę. Loty powyżej 3500 km wykraczające poza terytorium UE. Do 600 € na osobę. Tabela pokazuje wartości w euro zgodnie z rozporządzeniem WE 261. Istnieją wyjątki i szczególne okoliczności, które mogą mieć wpływ na wysokość odszkodowania od linii Austrian Airlines AG dba Austrian w konkretnym przypadku. Sprawa o odszkodowanie za błąd medyczny, w której reprezentowaliśmy małoletniego, który doznał bardzo poważnego uszczerbku na zdrowiu na skutek zaniechania lekarza, który mimo wskazań medycznych nie zlecił wykonania badania RTG uszkodzonej nogi. Doprowadziło to do zastarzałego zwichnięcia stawu biodrowego lewego i jałowej martwicy głowy kości udowej lewej. Poszkodowany otrzymał świadczenia w kwocie ponad zł. Zwichnięcie stawu biodrowego w wyniku upadku ze schodów szkolnych W 2014r. małoletni A. doznał urazu w trakcie zajęć szkolnych. W trakcie przerwy między lekcjami, Poszkodowany schodząc ze schodów wykonał skok, który zakończył się upadkiem na podłoże i urazem biodra. Do szkoły wezwano matkę Poszkodowanego, która udała się wraz z synem na SOR miejscowego szpitala. W szpitalu zostali przyjęci przez lekarza, który skierował Poszkodowanego na konsultację do chirurga. Poszkodowany wraz z matką wszedł do gabinetu. Lekarz kazał mu się położyć. Poszkodowany nie mógł tego zrobić, czym lekarz był zaskoczony. Lekarz przeprowadził badanie manualne. Następnie nakazał Poszkodowanemu wyprostowanie nogi, czego Poszkodowany również nie był w stanie zrobić. Lekarz stwierdził, że najprawdopodobniej naderwany jest mięsień lub ścięgno – kontuzja bolesna, do wyleżenia. Lekarz nie skierował Poszkodowanego na badanie RTG. Polecił jedynie aby stosować altacet i opaskę elastyczną oraz żeby dziecko leżało przez 3 tygodnie i oszczędzało nogę, a jeżeli stan się pogorszy, to aby za 2 dni przyjechać znowu do szpitala. Lekarz nie zalecił kontroli ortopedycznej, a jedynie wskazał możliwość jej przeprowadzenia w razie utrzymania bądź pogorszenia objawów. W razie polepszenia stanu zdrowia powiedział, że będzie to znaczyło, iż uraz jest niewielką kontuzją w postaci naciągnięcia czy naderwania mięśnia. Takie pogorszenie stanu zdrowia dziecka, w ciągu najbliższych kilku dni po wypadku nie nastąpiło. W następnych dniach po wizycie, chłopiec czuł się trochę lepiej. Nie chodził do szkoły i oszczędzał nogę. Co prawda noga wciąż go bolała, ale jego mama uznała, że po mocnym potłuczeniu i naderwaniu mięśnia ból może trwać wiele dni. Sam lekarz stwierdził, że jest to kontuzja do wyleżenia na 3 tygodnie. Nie było żadnych przesłanek aby jechać z nim na wcześniejszą kontrolę ortopedyczną. Po 2 tygodniach Poszkodowany udał się z matką do lekarza. Na tej wizycie kontrolnej inny lekarz zapytał matkę Poszkodowanego czy dysponuje zdjęciem RTG, gdyż stwierdził, że gołym okiem widać, że Poszkodowany ma zwichnięte biodro. Nie mógł wprost uwierzyć, że z takim urazem chłopiec został wypisany do domu, bez zrobienia nawet zdjęcia RTG. Polecił aby następnego dnia udać się do Szpitala w Polanicy – Zdroju. Poszkodowany wraz z rodzicami udał się do tego szpitala, gdzie niezwłocznie wykonano mu zabieg operacyjny w postaci repozycji zastarzałego zwichnięcia stawu biodrowego lewego. Wskutek utrzymującego się zwichnięcia biodra lewego, kolejnego dnia wykonano kolejny zabieg operacyjny w postaci repozycji zamkniętej zwichnięcia. Ze względu na niestabilność stawu biodrowego lewego założono wyciąg nadkłykciowy lewy. Poszkodowany leżał w szpitalu ponad miesiąc, a po wypisie nakazano mu chodzenie o kulach i zakazano obciążania kończyny przez 6 miesięcy. Spóźnione leczenie operacyjne spowodowało, że u Poszkodowanego doszło do jałowej martwicy głowy kości udowej lewej. Jest to stan, który powoduje znaczne zniekształcenie głowy kości udowej oraz całego stawu biodrowego, co skutkuje znacznym ograniczeniem ruchomości, dolegliwościami bólowymi oraz znacznie nasilonymi zmianami zwyrodnieniowymi. Są to zmiany nieodwracalne, postępujące, które wymagają intensywnej rehabilitacji oraz leczenia usprawniającego. Wskutek stwierdzonej martwicy kości udowej, Poszkodowany w styczniu 2016r. został skierowany do Dolnośląskiego Szpitala Specjalistycznego im. T. Marciniaka we Wrocławiu. W szpitalu tym wykonano zabieg operacyjny w postaci czterech nawierceń okolicy szyjki i głowy kości udowej. Od tego czasu Poszkodowany przeszedł cykl zabiegów rehabilitacyjnych. Cały czas pozostaje pod opieką lekarza. W momencie gdy przestanie rosnąć – lub nawet wcześniej – jeśli stan zdrowia będzie tego wymagał – Poszkodowany przejdzie zabieg w postaci alloplastyki stawu biodrowego. Wstawienie endoprotezy jest nie do uniknięcia. Kwestią pozostaje jedynie to, czy zabieg zostanie wykonany dopiero gdy Poszkodowany przestanie rosnąć, czy wcześniej – jeżeli dolegliwości bólowe będą zbyt duże. Postępowanie karne w sprawie o błąd medyczny W niniejszej sprawie toczyło się postępowanie karne na skutek aktu oskarżenia złożonego przez Prokuratora przeciwko lekarzowi. Akt oskarżenia został złożony w oparciu o opinię sądowo-lekarską wydaną dnia przez Zakład Medycyny Sądowej Uniwersytetu Medycznego im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu. W opinii tej stwierdzono, że „opisana u (…) jałowa martwica głowy kości udowej pozostaje w bezpośrednim związku przyczynowo - skutkowym z doznanymi obrażeniami w dniu „działanie chirurga w postaci zaniechania wykonania badań obrazowych doprowadziło do postawienia nieprawidłowego rozpoznania u (…). Tym samym u (…) nie wykonano w dniu repozycji zwichniętego stawu biodrowego lewego, co skutkowało powstaniem zastarzałego zwichnięcia stawu biodrowego lewego (..) Zdaniem biegłych nieprawidłowości w diagnostyce i tym samym w leczeniu (…) doprowadziły u niego do powstania zastarzałego zwichnięcia stawu biodrowego lewego, co wymagało długotrwałego leczenia usprawniającego, rehabilitacji, odciążania kończyny dolnej lewej, poruszania się o kulach łokciowych , a w konsekwencji do powstania jałowej martwicy głowy kości udowej, co zdaniem biegłych spełnia przesłanki ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w postaci ciężkiej choroby długotrwałej w myśl art. 156 1 pkt 2 Wyrokiem wydanym w 2020 r. lekarz został uznany za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu. W przedmiotowej sprawie toczyło się także postępowanie prokuratorskie w sprawie nieumyślnego narażenia Poszkodowanego na bezpośrednie niebezpieczeństwo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, prowadzone względem matki Poszkodowanego. Śledztwo umorzono, wskutek ustalenia braku znamion czynu zabronionego. Dochodzenie odszkodowania za błąd medyczny w imieniu małoletniego Kancelaria Effect podjęła się reprezentacji małoletniego w sprawie o uzyskanie odszkodowania i zadośćuczynienia od placówki medycznej, w której doszło do zdarzenia. Odpowiedzialność placówki nie budziła wątpliwości. Postępowanie personelu medycznego tej placówki podczas hospitalizacji Poszkodowanego naruszało zasadę należytej staranności wymaganej od lekarza. W tym miejscu trzeba zaznaczyć, że do przyjęcia odpowiedzialności odszkodowawczej konieczne jest ustalenie odpowiedzialności lekarzy, którzy leczyli Poszkodowanego. Przesłankami odpowiedzialności cywilnej lekarza z tytułu czynu niedozwolonego jest wina, szkoda oraz związek przyczynowy pomiędzy zaistniałym zdarzeniem a powstałą szkodą. W niniejszej sprawie powyższe przesłanki zostały spełnione. Lekarz popełnił błąd diagnostyczny, który pociągnął za sobą błąd terapeutyczny. Błąd diagnostyczny jest tym, który wywiera najdonioślejsze konsekwencje, wpływa bowiem ujemnie na dalszy proces leczenia chorego, nierzadko powoduje skutki nieodwracalne. Polega bądź na mylnym ustaleniu nieistniejącej choroby, bądź najczęściej na nierozpoznaniu rzeczywistej choroby pacjenta, co prowadzi następnie do pogorszenia jego stanu zdrowia, do niewyleczenia bądź nawet do śmierci. Praktyka sądowa dowodzi, że błąd diagnostyczny jest przez lekarza przeważnie zawiniony na skutek nieprzeprowadzenia należytych badań wstępnych czy konsultacji ze specjalistami. Błąd diagnostyczny powoduje następnie błąd terapeutyczny - wybór niewłaściwej metody lub sposobu leczenia. W złożonym roszczeniu Kancelaria domagała się wypłaty na rzecz Poszkodowanego zadośćuczynienia na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta („W razie zawinionego naruszenia praw pacjenta sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę na podstawie art. 448 Kodeksu cywilnego”) oraz na podstawie art. 445 §1 kc („w przypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę”). Decyzja zakładu ubezpieczeń o przyznaniu odszkodowania i zadośćuczynienia za błąd medyczny Po przeprowadzonym postepowaniu likwidacyjnym PZU SA przyznało małoletniemu kwotę zł, na co składało się zł tytułem zadośćuczynienia na podstawie art. 445 par 1 kc, zł tytułem zadośćuczynienia na podstawie art. 4 pkt 1 ustawy z dnia o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw oraz 886,00 zł tytułem odszkodowania. Powyższe kwoty zostały przyznane na podstawie orzeczenia lekarskiego, w którym orzeczono stopień trwałego uszczerbku na zdrowiu. Jednocześnie wskazano tam, że całkowity uszczerbek został pomniejszony o uszczerbek z samego urazu oraz zaniechania badania kontrolnego przez rodziców dziecka. W uzasadnieniu swojej decyzji zakład ubezpieczeń stwierdził, że brak diagnostyki w ramach pomocy doraźnej w Izbie Przyjęć Szpitala w Kłodzku u małoletniego był błędem medycznym. Mając niejasny obraz kliniczny/ nieadekwatnie nasilone dolegliwości bólowe u chłopca przy próbie uruchomienia lewego biodra / praktycznie brak możliwości ruchu czynnego i blokada mechaniczno-bólowa ruchu biernego / należało wdrożyć diagnostykę radiologiczną / RTG /, która wyjaśniłaby sytuację, spowodowała nastawienie zwichnięcia biodra w znieczuleniu dożylnym/ ogólnym ewentualnie przesłanie w trybie pilnym do ośrodka o wyższej referencyjności. To opóźnienie 15 dniowe miało niewątpliwie znaczący udział w rozwoju powikłania w trakcie leczenia martwicy głowy kości udowej, która nie tylko wiązała się z dolegliwościami bólowymi L biodra, ale spowodowała deformację głowy kości udowej z jej colapsem, wtórne skrócenie kończyny, konieczność leczenia operacyjnego oraz znacznej dysfunkcji ruchowej dziecka, z koniecznością nauczania w domu. Jednocześnie stwierdzono, że działanie rodziców, w postaci zaniechania kontroli przyczyniło się do zwiększenia trwałego uszczerbku na zdrowiu. Reklamacja od decyzji zakładu ubezpieczeń Od decyzji zakładu ubezpieczeń złożono reklamację. Wskazano w niej, że rodzice Poszkodowanego nie zgadzają się z twierdzeniem, aby jakikolwiek uszczerbek na zdrowiu był spowodowany ich zaniechaniem czy zaniedbaniem. Podniesiono, że w przedmiotowej sprawie toczyło się postępowanie prokuratorskie w sprawie nieumyślnego narażenia Poszkodowanego na bezpośrednie niebezpieczeństwo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, prowadzone względem matki Poszkodowanego. Po przeprowadzeniu postepowania przygotowawczego, sprawa przeciwko matce Poszkodowanego została umorzona. Prokurator stwierdził, że jej zachowanie w toku leczenia było prawidłowe i pozostało bez wpływu na trwały uszczerbek na zdrowiu. W reklamacji podkreślono też, że lekarz nie zalecił kontroli ortopedycznej, a jedynie wskazał możliwość jej przeprowadzenia w razie utrzymania bądź pogorszenia objawów. W razie polepszenia stanu zdrowia powiedział, że będzie to znaczyło, iż uraz jest niewielką kontuzją w postaci naciągnięcia czy naderwania mięśnia. Takie utrzymanie bądź pogorszenie stanu zdrowia dziecka nie nastąpiło. W następnych dniach po wizycie Poszkodowany czuł się nieznacznie lepiej. Skoro zaś stan dziecka ulegał stopniowej poprawie, to nie było żadnych przesłanek aby jechać z nim na kontrolę ortopedyczną. Po 2 tygodniach matka udała się z synem do lekarza, ale nie z uwagi na nagłe pogorszenie stanu zdrowia, lecz po to, aby lekarz wydał zgodę na ewentualny powrót dziecka do szkoły. Gdyby lekarz napisał bądź choćby powiedział, że z dzieckiem należy udać się na badanie kontrolne, to z pewnością taka kontrola by się odbyła. Niestety zbagatelizowanie urazu przez lekarza chirurga uśpiło czujność matki Poszkodowanego. Winę za to ponosił jednak wyłącznie lekarz prowadzący. Rozpatrując reklamację, zakład ubezpieczeń wziął pod uwagę orzeczenie prokuratorskie, a także treść naszych wyjaśnień. Na ich podstawie zweryfikowano wcześniejsze stanowisko i uznano, że po stronie rodziców nie można się dopatrzyć jakiegokolwiek zaniedbania. Mając na uwadze powyższe, zakład ubezpieczeń dopłacił na przecz Poszkodowanego kwotę zł. Łącznie z poprzednią wypłatą dało to kwotę łączną zł odszkodowania i zadośćuczynienia za błąd medyczny. Jednocześnie zakład ubezpieczeń zaproponował zawarcie ugody na kwotę zł. Na chwilę obecną nie została podjęta decyzja w sprawie ugody ani żadne dalsze negocjacje ugodowe, z uwagi na wciąż niepewny proces leczenia w przyszłości. Uważasz, że padłeś ofiarą błędu medycznego? Bezpłatnie przeanalizujemy Twoją sprawę! Sprawy z zakresu błędów medycznych należą do spraw skomplikowanych, wymagają one bowiem znajomości nie tylko przepisów prawa, ale również podstawowych zagadnień z zakresu medycyny. Doświadczenie naszych pracowników w tego typu sprawach pozwoli skutecznie wywalczyć dla Państwa należne odszkodowanie. Więcej informacji na temat dochodzenia odszkodowań można uzyskać, kontaktując się z naszymi prawnikami: telefonicznie, pod numerem: 690 453 226; drogą mailową na adres: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.; poprzez FORMULARZ KONTAKTOWY 24/7. Szybko i bezpłatnie przeanalizujemy każdą sprawę i ocenimy możliwość uzyskania odszkodowania za zdarzenie. A jeśli zdecydują się Państwo, by skorzystać z naszych usług, to zrobimy wszystko, aby uzyskać jak najwyższe odszkodowanie. Jesteśmy doświadczoną kancelarią odszkodowawczą w sprawach związanych z uzyskiwaniem wszelkiego typu odszkodowań ! DZIAŁAMY NA TERENIE CAŁEGO KRAJU !
Odszkodowanie za udar mózgu można uzyskać nie tylko z ZUS, ale także od prywatnego ubezpieczyciela, jeżeli posiada się odpowiednią polisę. Do uzyskania odszkodowania niezbędne są odpowiednie dokumenty. W przypadku odmowy wypłaty świadczenia albo jego zbyt niskiej wysokości, poszkodowanego przysługuje droga sądowa.
Ścięgna to zwarta tkanka łącząca mięśnie z kością, na którą mają oddziaływać. W przypadku barku cztery ścięgna (mięśnia podłopatkowego, nadgrzebieniowego, podgrzebieniowego oraz obłego mniejszego) tworzą pierścień otaczający głowę kości ramiennej. Odpowiedzialne są one za unoszenie i rotację barku oraz są niezbędne do zachowania stabilności stawu. Przyczyny uszkodzenia ścięgien stożka rotatorów Zerwanie ścięgien rotatorów może wystąpić w każdym wieku jako efekt silnego urazu (podniesienie ciężaru, próba złapania ciężkiego przedmiotu, upadek na wyprostowaną kończynę) lub wielokrotnie powtarzanych mikrourazów (tenis, golf, crossfit). Najczęściej uszkodzenie powstaje stopniowo i związane jest z naturalnym procesem osłabiania włókien tworzących ścięgno. Szacuje się, że ponad 30% osób powyżej 65. roku życia może mieć uszkodzone ścięgna i większość z nich nie odczuwa żadnych dolegliwości. Objawy uszkodzenia ścięgien stożka rotatorów Częściowe lub całkowite uszkodzenie ścięgien stożka rotatorów może prowadzić nie tylko do osłabienia siły odwodzenia, ale również rotacji ramienia. Charakterystycznym objawem jest ból barku, uniemożliwiający sen i nasilający się przy próbach aktywności fizycznej. Nierzadko dochodzi do bolesnego „chrzęszczenia” podczas ruchu stawem. Diagnostyka uszkodzenia ścięgien stożka rotatorów Wstępną diagnozę postawić można na podstawie zebranego wywiadu oraz badania klinicznego. Jednakże do potwierdzenia rodzaju oraz stopnia uszkodzenia niezbędne są badania obrazowe – rezonans magnetyczny (MRI) lub USG. Leczenie uszkodzenia ścięgien stożka rotatorów Leczenie uszkodzonego ścięgna stożka rotatorów uzależnione jest od wieku pacjenta, aktywności, stopnia urazu (uszkodzenie częściowe lub całkowite ścięgna) oraz rodzaju uszkodzenia (urazowe/przewlekłe). W przypadku uszkodzeń przewlekłych, częściowych oraz u osób powyżej 70. roku życia z powodzeniem stosuje się leczenie zachowawcze. Polega ono na modyfikacji aktywności oraz rehabilitacji mającej na celu przywrócenie funkcji stawu. Ważnym elementem leczenia jest okresowe podawanie doustnych leków przeciwzapalnych oraz iniekcji dostawowych: kortykosteroidy – czasowo zmniejszające ból, pozwalające wprowadzić stopniowe ćwiczenia rehabilitacyjne; osocze bogatopłytkowe (pobraną od pacjenta krew poddaje się specjalnemu procesowi, uzyskując stężoną mieszaninę białek i czynników wzrostu) – posiada działanie modulujące proces zapalny i przeciwbólowy. Leczenie operacyjne uszkodzeń ścięgien stożka rotatorów wskazane jest w nagłych urazach oraz dla pacjentów, u których leczenie zachowawcze nie przynosi oczekiwanych rezultatów lub dla osób poniżej 60 roku życia. Operacje przeprowadza się techniką artroskopową (kilka 5-10 milimetrowych nacięć skórnych, przez które wprowadza się kamerę i instrumenty chirurgiczne) w znieczuleniu ogólnym. Podczas operacji usuwa się zmienioną zapalnie kaletkę, zrosty i za pomocą specjalnych implantów (śrub wkręcanych w kość) ścięgna doszywa się do anatomicznego miejsca przyczepu. Operacja taka trwa od 1 do 2 godzin i daje bardzo dobre rezultaty kliniczne. Satysfakcja pacjentów wynosi ponad 90%, a ryzyko powikłań ( infekcja, bark zamrożony, nawrotowe zerwanie) jest niewielkie. Powrót do pełnej funkcji uszkodzonego ścięgna stożka rotatorów jest długotrwały i wymaga wysiłku ze strony pacjenta skierowanego na ćwiczenia rehabilitacyjne. Naprawione ścięgna zrastają się z kością w ciągu wielu miesięcy. Dlatego po operacji wymagane jest częściowe unieruchomienie w ortezie na okres 4-6 tygodni. Już podczas tego okresu wdrażane są ćwiczenia barku pod kontrolą fizjoterapeutów. Powrót do pracy biurowej trwa ok. 3 tygodni, do prowadzenia samochodu ok. 6 tygodni, natomiast aktywności fizycznej od 3 do 6 miesięcy. Pełen okres leczenia i rehabilitacji zależy od stopnia uszkodzenia i trwa między 6-12 miesięcy. W niewielkim procencie przypadków już na podstawie przedoperacyjnych badań obrazowych można stwierdzić, że naprawa uszkodzenia nie będzie możliwa ze względu na słabą jakość ścięgna połączoną z zanikiem mięśni stożka rotatorów. Stosowane są wtedy artroskopowe metody rekonstrukcyjne z przeszczepem tkanki od dawcy (tzw. rekonstrukcja górnej torebki stawowej), transfer ścięgien z innych okolic obręczy barkowej, artroplastyka interpozycyjna lub endoprotezoplastyka odwrócona stawu ramiennego.
Oczywiście, możesz skontaktować się z lokalnym działem PZU w celu uzyskania dodatkowej pomocy i wszelkich informacji dotyczących uzyskiwania odszkodowania za zabieg łyżeczkowania. Takie działy są na ogół bardzo pomocne i mają doświadczenie w udzielaniu informacji na temat wszelkich procedur i wymagań dotyczących ubiegania się o
No trwały na pewno nie jest. Bo po rehabilitacji wracasz do pełnej sprawności. Ale mimo wszystko uraz był, leczenie i rehabilitacja też. Nie wiem, jakie masz ubezpieczenie, ale powinieneś coś dostać. Cytuj
Ile odszkodowania za złamany palec Wysokość odszkodowania za złamany palec zależy od tego, z której polisy dochodzimy odszkodowania. Przykłady: Złamanie palca wskazującego z dużym przemieszczeniem, przecięte ścięgno palca – 10% trwałego uszczerbku na zdrowiu, suma ubezpieczenia na 200.000 złotych.
W tym artykule w przystępny sposób przekaże Ci informacje na temat: – Uszkodzeń grupy kulszowo-goleniowej (m. in. mięsień dwugłowy uda) – Objawów i przyczyn tego problemu – Różnych strategii leczenia – Rokowań i wskazówek niezbędnych do powrotu do aktywności :) Już na samym początku chciałbym zaznaczyć, że artykuł dotyczy uszkodzeń mięśni wchodzących w skład grupy kulszowo-goleniowej. Wiele osób słyszy, że jeśli doszło do uszkodzenia mięśni znajdujących się po tylnej stronie uda to na pewno za uraz odpowiada mięsień dwugłowy uda. Jednak obok niego znajdują się dwa dodatkowe mięśnie i to one mogły również ulec uszkodzeniu! Dlatego artykuł nie będzie tylko o uszkodzeniu mięśnia dwugłowego uda ale o problemach całej grupy zginaczy kolana (grupie kulszowo-goleniowej). Szacuje się, że uszkodzenia mięśniowe są najczęstszą formą urazów spotykanych u sportowców. Najbardziej narażeni są zawodnicy, którzy dużo biegają, kopią lub skaczą. Najczęściej urazom ulega grupa mięśni kulszowo – goleniowych, do której zaliczamy mięśnie: półścięgnisty, półbłoniasty oraz dwugłowy uda. Badania analizy chodu pokazują, że mięśnie kulszowo – goleniowe biorą aktywny udział we wszystkich fazach biegu. We fazie wczesnej są odpowiedzialne za stabilizację stawu kolanowego, we fazie późnej biorą udział w propulsji (ruchy stopy na ziemi), natomiast we fazie przenoszenia hamują prostowanie kolana i zginanie stawu biodrowego – można powiedzieć, że nie próżnują :) Uszkodzenia mięśni kulszowo- goleniowych mają tendencję do nawrotów. Przyczyn jest kilka – od źle poprowadzonego procesu fizjoterapii po zbyt szybkie rozpoczęcie aktywności fizycznej. W artykule omówię anatomię mięśni kulszowo – goleniowych, najczęstsze objawy zgłaszane przez moich pacjentów oraz różne przyczyny powstania urazu. Jeśli ten uraz uraz dotknął właśnie Ciebie :( podpowiem Ci jak powinno wyglądać Twoje leczenie! Trochę o anatomii i dokładnych uszkodzeniach Pisząc na temat uszkodzeń mięśniowych nie sposób pominąć budowy mięśni, które są bohaterami tego artykułu, dlatego w skrócie omówię anatomie i funkcje 3 mięśni uda: Mięsień dwugłowy uda: znajduje się na stronie tylnej uda. Jak sama nazwa wskazuje ma on dwie głowy: długą i krótką. Przyczep początkowy głowy długiej znajdziesz na tylnej powierzchni guza kulszowego, następnie mięsień biegnie ku dołowi i na wysokości dołu podkolanowego łączy się z głową krótką. Głowa krótka przyczep początkowy ma niżej od długiej, ale obydwie głowy razem tworzą ścięgno, które biegnie do głowy kości strzałkowej. Jeśli chodzi o główne funkcję mięśnia to głowa długa bierze udział w wyproście stawu biodrowego, natomiast obydwie głowy zginają kolano. Mięsień półścięgnisty: jest w swej budowie smukły i długi. Biegnie od tylnej powierzchni guza kulszowego (tak jak mięsień dwugłowy uda), aż do kości piszczelowej, a dokładniej ujmując przyczepia się poniżej jej guzowatości. Ścięgno tego mięśnia współtworzy tzw. gęsią stopkę. Jeśli chodzi o funkcję to do głównych zadań mięśnia półścięgnistego należy wyprost biodra i zgięcie w stawie kolanowym. Mięsień półbłoniasty: leży pomiędzy ścięgnem mięśnia dwugłowego uda a przyczepem początkowym mięśni czworogłowego uda. Ścięgno początkowe zaczyna się w przybliżeniu od połowy długości tego mięśnia, następnie tworzy brzusiec, w którym znajduje się zagłębienie dla mięśnia półścięgnistego. Przechodząc do przyczepu końcowego mięsień ten również przechodzi w ścięgno i przyczepia się od tyłu do nadkłykcia przyśrodkowego. Ścięgno końcowe rozgałęzia się na 3 odnogi. Do głównch funkcji mięśnia półbłoniastego możemy zaliczyć wyprost i przywodzenie biodra i zgięcie kolana. Podsumowując funkcję Mięśni kulszowo – goleniowych warto zapamiętać, że są one grupą dwu stawową (krzyżują się z dwoma stawami) przez co są narażone na uszkodzenia znacznie częściej. Gdy biegniesz mogą ulec urazowi w dwóch sytuacjach: w trakcie hamowania wyprostu w stawie kolanowym oraz kiedy odrywasz stopę od podłoża. Miejsce, które najczęściej ulega uszkodzeniom to uszkodzeniu połączenie mięśniowo – ścięgniste, ale o tym poniżej gdzie przedstawię podział różnych uszkodzeń w obrębie grupy kulszowo-goleniowej: Uszkodzenia mięśni kulszowo- goleniowych możemy podzielić na trzy grupy: Stopień I Przeciążenie – potocznie nazywane również „naciągnięciem mięśnia”. W trakcie urazu doszło do uszkodzenia mniej niż 5% struktur wchodzących w skład jednostki mięśniowo – ścięgnistej. Nie dochodzi do utraty funkcji (zgięcie kolana jest możliwe, ale często z bólem), może pojawiać się minimalny stan zapalny. Stopień II Opisuje sytuację, w której doszło do częściowego naderwania. Obserwuje się zmniejszoną siłę mięśniową, obrzęk oraz ból przy próbie aktywności mięśnia Stopień III W tej sytuacji doszło do całkowitego zerwania mięśnia, z postrzępionymi krańcami. Funkcja zostaje całkowicie utracona. Zazwyczaj pojawia się duży krwiak i większe dolegliwości bólowe Dodatkowo może dojść również do złamań awulsyjnych w okolicy guza kulszowego, gdzie cześć górna odrywa się od swojego przyczepu z fragmentem kości miednicy (fragmentem guza kulszowego). Istnieje jeszcze inna klasyfikacja urazu, która dokładniej opisuje dolegliwości bólowe grupy kulszowo – goleniowej: 1A – pojawia się zmęczenie, które powoduje zaburzenia we funkcjonowaniu. W trakcie badania stwierdza się nadmierne napięcie mięśniowe, ból może pojawiać się w trakcie odpoczynku. Sportowcy określają tą kontuzję jako „naciągnięcie mięśnia”. Ból jest ćmiący, rozlany, o średniej intensywności. W badaniu USG/RM nie widać często żadnych zmian. 1B – w tym przypadku doszło do mikro urazów mięśnia. Ból występuje w trakcie przechodzenia z pracy ekscentrycznej w koncentryczną. Pojawia się ostry stan zapalny, dolegliwości mogą utrzymywać się nawet godzinę po zakończonym wysiłku. Dodatkowo można stwierdzić obrzęk i sztywność mięśniową. Dolegliwości ustępują nieco po rozciągnięciu grupy mięśniowej. W badaniach obrazowych zazwyczaj widoczny jest jedynie obrzęk. 2A – zaburzenia nerwowo mięśniowe, które powiązane są z kręgosłupem. Występuje sztywność mięśni, która jest bolesna dla pacjenta, zwiększa się wraz z podejmowaniem aktywności. Występuje niewielki obrzęk, który jest zlokalizowany pomiędzy mięśniem a otaczającą go powięzią. W niektórych przypadkach stwierdza się nadwrażliwość skóry, pacjent opisuje ból jako rozpierający. USG/RM nie pokazują żadnych zmian/ ewentualnie występowanie obrzęku. Można powiedzieć, że ból w tylnej części jest tylko objawem a przyczyna jest w kręgosłupie! 2B – zaburzenia nerwowo – mięśniowe, które wiążą się z problemem mięśniowym. Występuje tutaj ból kurczowy, sztywność zwiększa się stopniowo wraz z nadmiernym napięciem mięśnia. Pojawia się obrzęk wraz z opuchlizną, rozciąganie przynosi pacjentom ulgę. Ból jest zlokalizowany najczęściej wzdłuż brzuśca mięśnia. Badania obrazowe raczej niczego nie pokazują. 3A – określane jako niewielkie częściowe naderwanie mięśnia. W trakcie tego urazu doszło do naderwania mięśnia ze średnicą nie przekraczającą wielkości pęczka mięśniowego. U pacjenta występuje ostry ból, czasami określany jako uczucie kłucia igłą. Często również pacjenci opisują moment, w którym słyszeli charakterystyczny trzask, po którym rozpoczął się nagły ból. Lekarz w trakcie badania jest w stanie wyczuć zaburzenia struktury włókien mięśniowych. W trakcie rozciągania dochodzi do jeszcze większego podrażniania miejsca uszkodzenia i zwiększenia dolegliwości bólowych. Kontuzja dotyczy w większości przypadków ścięgna mięśnia. W badaniu USG można stwierdzić krwiak wewnątrz mięśnia, RM daje pozytywny wynik w przypadku naderwań włókien o dużej rozdzielczości. 3B – umiarkowane naderwanie mięśnia. W tym przypadku doszło do naderwania mięśnia, w którym średnica przekracza wielkość pęczka mięśniowego. Ból jest opisywany jako kujący, wręcz przeszywający, często pacjenci słyszeli charakterystyczny trzask. Może dojść do upadku z powodu bólu. Pacjent umie doskonale pokazać miejsce występowania dolegliwości. Lekarz w trakcie badania jest w stanie jednoznacznie stwierdzić zaburzenia na przebiegu mięśnia, często również występuje krwiak. Uraz w głównej mierze dotyczy ścięgna. Badania obrazowe pokazują jednoznacznie uraz. 4 – całkowite naderwanie mięśnia lub oderwanie ścięgna. W większości przypadków dotyczy miejsca przyczepu ścięgna do okostnej lub też miejsca, w którym brzusiec przechodzi w ścięgno. Pacjenci opisują ból jako tępy, ćmiący, opisują również moment wystąpienia trzasku. Często również upadają z powodu bólu. W trakcie badania stwierdza się znaczny defekt mięśnia, krwiak. W badaniu lekarz może stwierdzić ubytek na przebiegu mięśnia. Badania obrazowe pokazują jednoznacznie uszkodzenie. Przeprowadzone badania pokazują, że urazy mięśnia dwugłowego uda dotyczą aż 69-80% wszystkich przypadków uszkodzeń tylnej grupy mięśni uda. Najczęściej uszkodzeniu ulega głowa długa w miejscu przejścia brzuśca w ścięgno. Tendinopatia przyczepu grupy kulszowo – goleniowej: to o czym koniecznie należy wspomnieć to problem tendinopatii czyli przeciążenia ścięgna w miejscu przyczepu całej grupy do guza kulszowego. To właśnie w tym rejonie ból często jest zlokalizowany. W tej sytuacji dochodzi do kłucia w samym pośladku, bez jakichkolowiek objawów w tylnej części uda. Objawy w przypadku urazów mięśni tylnej części uda Większość z uszkodzeń grupy kulszowo – goleniowej ma ostry charakter, więc raczej będziesz wiedział, że coś jest nie tak! Zazwyczaj będziesz odczuwał ból w tylnej części uda. Czasami zdarza się, że możesz usłyszeć charakterystyczny trzask, po którym nie możesz dalej wykonywać ćwiczeń, lub Twój trening będzie znacznie utrudniony przez „kłucie” mięśnia. W skrajnych przypadkach możesz upaść na ziemię i będziesz potrzebował pomocy. Przy lżejszym uszkodzeniu możesz odczuć naciągnięcie, lub napięcie z tyłu uda- zwykle ból ten nie dyskwalifikuje z dalszej aktywności, jednak nasila się wraz z upływem czasu. Wato również wiedzieć kiedy sytuacja może się jeszcze bardziej pogorszyć (więcej włókien może ulec naderwaniu lub może dojść do całkowitego zerwania): Rozciąganie mięśnia: w przypadku rozciągania mięśni zarówno dynamicznego jak i statycznego często dochodzi do osiągnięcia końcowego zakresu zarówno torebki stawowej, mięśni oraz powięzi. To powoduje, że istnieje duże ryzyko dalszego rozerwania włókien któregoś z mięśni Ćwiczenia z obciążeniem: kontynuowanie ćwiczeń po urazie nigdy nie kończy się dobrze. Często możemy to zauważyć u niedoświadczonych sportowców! którzy starają się dalej biegać po pierwszym ukłuciu w tylnej części uda. Praca uszkodzonego mięśnia często wymaga maksymalnego skurczu włókien, co powoduje dalsze uszkodzenia i grozi całkowitym zerwaniem! Brak odciążenia: dalszemu uszkodzeniu mięśnia sprzyja każda dynamiczna aktywność. Nie wspomnę tu już o bieganiu, skakaniu czy kopaniu. Czasem do dalszych uszkodzeń mogą prowadzić niewinne czynności wykonanej bardzo dynamiczne m. in.: wstawanie z krzesła, wsiadanie do samochodu, utrata równowagi na nierównej nawierzchni. Przyczyny uszkodzeń mięśni tylnej części uda Do typowego uszkodzenia mięśni kulszowo – goleniowych dochodzi gdy biegniesz sprintem, w końcowej fazie, kiedy to Twój mięsień przechodzi z pracy ekscentrycznej w koncentryczną – staw kolanowy jest wówczas zgięty do 30˚. Oczywiście do uszkodzenia może dojść również w innych sytuacjach: gdy zbyt gwałtownie zahamujesz, zmienisz tempo biegu lub kierunek. Istnieje również szereg czynników globalnych, które znacząco podnoszą ryzyko urazu zobacz, który może dotyczyć Ciebie: – Brak elastyczności mięśni: elastyczność to kluczowy czynniki w przypadku wielu urazów. Na jej poziom ma wpływ kilka rzeczy. Pierwsza rzecz to rozciąganie statyczne i dynamiczne przed treningiem. Drugim czynnikiem jest rozciąganie po treningu (już trochę mnie intensywne z powodu mikro urazów po treningu). Ostatnim czynnikiem jest napięcie mięśniowo-powięziowe więc tu bardzo istotny jest masaż lub rolowanie. Problem niewystarczającej elastyczności dotyczy szczególnie osób mających siedzący tryb życia! Fot. 1 Przykład braku elastyczności grupy kulszowo-goleniowej – Nieprawidłowa postawa ciała: Kiedy Twój środek ciężkości zostanie przeniesiony nadmiernie do przodu (większość osób ma taki problem!) będzie to powodować napięcie tylnej taśmy mięśniowo-powięziowej i stałe statyczne przeciążenia grupy kulszowo-goleniowej. – Mikro urazy mięśniowe: Wielokrotnie wiele osób które realizują intensywny trening bagatelizuje niewielkie dolegliwości bólowe w tylnej części uda. Niestety mikro urazy sumują się w czasie i pewnego dnia mogą spowodować większe uszkodzenia podczas prostego ruchu! – Wcześniejsze urazy: Jeśli dotyczyły Cię w przeszłości urazy tylne grupy mięśni uda lub inne problemy w rejonie biodra, kolana czy stopy (które nie zostały wyleczone) to zawsze będziesz miał większe ryzyko urazu ze względu na zaburzenia prawidłowej biomechaniki kończyn dolnych. – Dysbalans mięśniowy: w tym przypadku kluczowa jest proporcja mięśni zginających kolano (grupa kulszowo – goleniowa) do prostowników (głównie mięsień czworogłowy kolana). Stosunek pomiędzy zginaczami a prostownikami powinien być na poziomie 50-65 %. Dodatkowo ważne jest by siła zginaczy i prostowników jednej nogi była proporcjonalna do drugiej! – Błędy treningowe: Błędy treningowe to temat rzeka, jednak postaram się go tylko zasygnalizować, opisując najczęstsze problemy z planowaniem treningu: a) Brak rozgrzewki: w przypadku wielu osób wystarcza czasu jedynie na trening, rozgrzewka jest mniej ważna :( jest to poważny krok to zdecydowanego zwiększania ryzyka urazu. Rozgrzane mięśnie i stawy znacznie więcej wybaczają na samym treningu b) Niewystarczająca regeneracja: bardzo często wielu zawodników trenuje dzień po dniu te same grupy mięśniowe z duża intensywnością. Po dużym wysiłku w mięśniach powstają mikro urazy, obciążenie mięśni kolejnego dnia jeszcze raz z duża intensywnością może zwiększyć ryzyko urazu. c) Nieprawidłowy plan treningowy: również zbyt ambitne plany treningowe mogą się przyczynić do powstania urazu. Mam tu na myśli zbyt długi kilometraż biegu, zbyt mało odpoczynku, wymagająca nawierzchnia do treningów czy brak dostosowania dni poświęconych na siłę, wytrzymałość, moc i regenerację. Diagnostyka uszkodzeń mięśnia dwugłowego uda i innych zginaczy Proces diagnostyczny urazów mięśni uda ma bardzo duże znaczenie Zacznijmy od badania klinicznego. W przypadku niewielkich uszkodzeń mięśni kulszowo – goleniowych możesz w ogóle nie zgłaszać żadnych objawów. Natomiast gdy naderwanie jest poważne może pojawiać się siniak, zaczerwienienie, a także obrzęk. Podczas ucisku mięśnia i przyczepów w miejscu urazu będziesz odczuwał dolegliwości bólowe, w niektórych przypadkach lekarz lub fizjoterapeuta może wyczuć ubytki na przebiegu danego mięśnia. Podczas badania próbuje się dokonać próby rozciągania mięśnia, która zazwyczaj również jest bolesna. Dodatkowo każde mocne napięcie mięśniowe również może wywołać objawy. W przypadku diagnostyki uszkodzeń grupy kulszowo – goleniowej pomocne są badania obrazowe. Badanie RTG może wykazać uszkodzenia z oderwaniem fragmentu guza kulszowego (miejsca przyczepu mięsna). Natomiast do oceny uszkodzeń samego mięśnia i innych lokalnych tkanek lekarz może wybrać badanie USG lub MR (Rezonans magnetyczny). Jeśli odczuwasz ból w rejonie tylnej części uda a nie widzisz żadnego powiązania bólu z urazem, musisz poinformować o tym lekarza i fizjoterapeutę. W trakcie procesu diagnostycznego specjalista musi rozróżnić czy ból mięśni kulszowo – goleniowych ma pochodzenie neurogenne czy mięśniowe. Jest to niezwykle ważne w procesie planowania terapii. Ból związany z nieprawidłowym działanie układu nerwowego (dyskopatia lub zaburzenie działania nerwów obwodowych) leczy się zupełnie inaczej nie problemy urazowe mięśni! Leczenie urazów i bólu mięśni uda Kiedy wiemy już jakie są objawy, przyczyny i diagnostyka uszkodzeń tylnej grupy mięśni uda pora skupić się na leczeniu! W przypadku uszkodzeń grupy kulszowo – goleniowej zazwyczaj leczenie jest zachowawcze (odpoczynek i regeneracja). Leczenie chirurgiczne jest rzadkie i zostanie omówione na samym końcu. Rehabilitacja Zaraz po uszkodzeniu w fazie ostrej – aby chronić odpowiednio gojące się tkanki zaleca się ograniczyć ruchomość kontuzjowanej kończyny. Czas odpoczynku jest zależny od stopnia uszkodzenia. Nie zaleca się tutaj noszenia unieruchomienia (stabilizator) jednak warto odpoczywać, a w poważniejszych przypadkach odciążać nogę za pomocą kul łokciowych. W początkowym etapie problemu warto również przykładać lód i trzymać kończyną na niewielkim uniesieniu (kolano wyżej od biodra, stopa powyżej kolana). Całość założeń dla pierwszego tygodnia po urazie (odpoczynek i nie drażnienie uszkodzonego mięśnia) jest kluczowa w celu ochrony mięśnia przed dalszym rozerwaniem! Właściwy proces rehabilitacji powinien się rozpocząć od rozluźniania napięć mięśniowo powięziowych w rejonie uda, podudzia, miednicy, oraz innych rejonów układu ruchu, które przyczyniły się do powstania naderwania lub zerwania. Początkowo unika się pracy wokół miejsca urazu, z czasem masaż może być wykonywany w rejonie uszkodzenia tak by poprawić ukrwienie i przyspieszyć regenerację włókien. Na dalszym etapie rehabilitacji przy braku dolegliwości bólowych pomocny może być również automasaż za pomocą rollera. Warto wykonywać rolowanie nie tylko na tylnej grupie mięśni uda, ale także na mięśniu czworogłowym, paśmie biodrowo-piszczelowym (ITB) czy mięśniach łydki. Dobra elastyczność i ruchomość wszystkich grup mięśniowych będzie minimalizować ryzyko kolejnych urazów. W przypadku problemów z przyczpem mięśnia do guza kulszowego, niezbędny jest masaż w rejonie guza kulszowego lub automasaż za pomocą piłki do masażu w tym rejonie. Fot. 2 Przykład rolowania grupy kulszowo-goleniowej na wałku (rollerze) W trakcie trwania rehabilitacji ważne jest dobre ukrwienie mięśnia. W tym celu pomocny może być trening wytrzymałościowy. Bardzo korzystny może tu być rower stacjonarny (o ile nie wzmaga dolegliwości bólowych w trakcie treningu lu po nim). Spokojna jazda na rowerze wpływa dobrze na ukrwienie, które jest kluczowe w procesie gojenia! W końcowym etapie rehabilitacji kiedy objawy bólowe minęły należy stopniowo wracać do rozciągania. W mojej opinii nie należy ograniczać się tylko do rozciągania statycznego, ale przeplatać rozciąganie dynamiczne ze statycznym. Rozciąganie dynamiczne grupy kulszowo – goleniowej musi być oczywiście przeprowadzone we właściwy sposób i we właściwym czasie (odpowiednia kontrola ruchu bez nie kontrolowanych wymachów). Na ostatnim etapie rehabilitacji kiedy dolegliwości bólowe już dawno mamy za sobą niezbędna jest poprawa siły, masy i wytrzymałości siłowej grupy kulszowo-goleniowej. Tego typu trening musimy być dobrze zaplanowany przez fizjoterapeutę by bezpiecznie przeprowadzić Cię przez ten kluczowy etap! Końcowym etapem rehabilitacji jest dynamika czyli najpierw stopniowy powrót do biegania, a później etapowe zwiększanie trudności poprzez: przyspieszania, skakanie, wyhamowywanie prędkości czy zmianę kierunku biegu. W całym procesie regeneracji mięśni zginaczy uda ważny jest przede wszystkim dobór zadań do stopnia uszkodzenia. W naciągnięciu lub niewielkim uszkodzeniu przechodzenie kolejnych etapów będzie bardzo szybkie, w przypadku dużych uszkodzeń trzeba mozolnie robić „małe kroczki na przód” i czekać na gojenie, które bez bólu pozwala nam utrudniać ćwiczenia. Właściwie przeprowadzony proces rehabilitacji będzie wpływał na jakość gojonych tkanek! Fizykoterapia Zabiegi fizykoterapii mogą być bardzo pomocne w procesie rehabilitacji. Będą wpływać na poprawę krążenie i przyspieszenie gojenia tkanek. Korzystne mogą być zabiegi: elektroterapii, laseroterapii, hydroterapii. Farmakoterapia W przypadku sportowców czasem terapia może być wspomagana osoczem bogatopłytkowym (PRP) dla przyspieszenia procesu gojenia tkanek. Zaopatrzenie ortopedyczne – zobacz jaki sprzęt polecam do ćwiczeń i rehabilitacji? Kliknij na link i zajrzyj do sklepu Jeśli mamy do czynienia z urazem to warto na początku zastosować Cold pack do chłodzenia. Można go owinąć c cienki ręcznik kuchenny i przykładać kilka razy dziennie do miejsca urazu. W całkowitych zerwaniach, przydadzą się również kule do chodzenia. Kiedy minie już okres ostry (po 1-2 tygodniach), przydać się może wałek do rolowania mięśni uda. Uzupełnieniem rolowania na wałku jest rolowanie na piłce do masażu. Kiedy wszystkie dolegliwości bólowe minęły korzystny będzie trening wzmacniający, do którego można wykorzystać taśmy i gumy. Dla komfortu ćwiczeń bardzo przydatne są maty do ćwiczeń. Leczenie operacyjne urazów mięśni tylnej części uda Zabieg operacyjny jest dość rzadki w przypadku uszkodzeń zginaczy kolana. Wskazaniem do leczenia operacyjnego jest zupełne przerwanie mięśnia lub oderwanie fragmentu guza kulszowego z jednoczesnym przemieszczeniem się oderwanego fragmentu o 2 cm lub więcej (złamanie awulsyjne). Przebieg rehabilitacji po zabiegu będzie indywidualny, jednak mocno zbliżony do założeń rehabilitacji, którą przedstawiłem powyżej. Rokowania i powrót do sprawności W przypadku każdego uszkodzenia jednego z mięśni należących do grupy kulszowo-goleniowej (mięsień dwugłowy uda, mięsień półścięgnisty, mięsień półbłoniasty) czas gojenia będzie inny i będzie zależał od ilości uszkodzonych włókien i dodatkowych uszkodzeń. W lekkich uszkodzeniach możliwy będzie powrót do sportu po 1-2 tygodniach, w przypadku zaawansowanych uszkodzeń zawodnicy wraca do gry około 5-6 tygodni po urazie. Będzie na to miała wpływ jakość rehabilitacji oraz stosowanie się do zaleceń fizjoterapeuty. Warto pamiętać by stosować się do zaleceń profilaktyki przeciążeń by zminimalizować ryzyko kolejnych uszkodzeń w przyszłości, które mogą mieć coraz to większy wpływ na Twoje możliwości uprawiania sportu! Zachęcam do komentowania i zadawania pytań pod artykułem!Przemek Jureczko Świat Rehabilitacji – Kompleksowa Pomoc w Jednym Miejscu! Jestem fizjoterapeutą i propagatorem zdrowego stylu życia. Moim celem nr 1 jest powrót pacjentów do sprawności. Pisząc i nagrywając dla Was materiały staram się wskazać właściwą drogę do zdrowia i pokazać ile zależy od Ciebie!
  1. И абрοгл
    1. Лኟጨужеճ իጅεቹо
    2. ቅаዳοπևст иψο λևζዣваτ
    3. Цуፉኑхυջፉ ቴցоጏех
  2. Аσիсрιζራρ оለив
    1. Եղуχሣዦял фυձեսечθ ጂухሟኪубω рըջиζ
    2. Т жፌ ኝժሳኞըγав са
  3. Врθն ዥ λիжакоሿቡрс
    1. Зеኗеդፎնጻт እшузаր ιχኣпсеዛ ժэнοծе
    2. Ислелаքэ кти መдθр
    3. Стеτዦլ ርև ራφեዷολኾ
Nie da się jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie: ile trzeba mieć zwolnienia, żeby dostać odszkodowanie, ponieważ każdy ubezpieczyciel wprowadza własne wymogi w tym zakresie. Przykładowo, w PZU można otrzymać odszkodowanie, jeśli czas trwania niezdolności do pracy wskutek choroby lub wypadku wyniósł co najmniej 30 dni. Skorzystaj z pomocy przy określeniu uszczerbku na zdrowiu, jakiego doznałeś w wyniku wypadku lub innego stanowią załącznik do rozporządzenia Ministra MPiPSPoniżej przestawiamy wykaz, dotyczący urazów następujących części ciała:A. Uszkodzenia głowy B. Uszkodzenia twarzy C. Uszkodzenia wzroku D. Uszkodzenia słuchu E. Uszkodzenia szyi, krtani, tchawicy i przełyku F. Uszkodzenia klatki piersiowej G. Uszkodzenia brzucha H. Uszkodzenia narządów moczowo-płciowych I. Ostre zatrucia J. Uraz kręgosłupa K. Uszkodzenia miednicy L. Uszkodzenia kończyny górnej Ł. Uszkodzenia śródręcza i palców M. Uszkodzenia kończyny dolnejL. Uszkodzenia kończyny górnejUwaga: Przy uszkodzeniach kończyn górnych u osób leworęcznych stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu ustala się według zasad przewidzianych w tabeli, przyjmując dla uszkodzeń ręki prawej procenty ustalone dla ręki lewej, a dla uszkodzenia ręki lewej procenty ustalone dla ręki Złamanie łopatki:a) wygojone złamanie łopatki z nieznacznym przemieszczeniem bez większych zaburzeń funkcji kończyny5b) wygojone z przemieszczeniem i znacznym ograniczeniem funkcji kończyny w zależności od stopniaprawa 10-40lewa 5-30Uwaga: Normy pozycji 99 uwzględniają również ewentualne powikłania Wadliwe wygojone złamanie obojczyka – w zależności od stopnia zniekształcenia i ograniczenia ruchówprawy 5-25lewy 5-20101. Staw rzekomy obojczyka ograniczający ruchy kończynyprawy 25lewy 20102. Zwichnięcie stawu obojczykowo-barkowego lub obojczykowo-mostkowego – w zależności od ograniczenia ruchów, upośledzenia zdolności dźwigania i stopnia zniekształceniaprawy 5-25lewy 5-20103. Uszkodzenia obojczyka powikłane przewlekłym zapaleniem kości i obecnością ciał obcych ocenia się według pozycji 100 – 102, zwiększając stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu o:5Uwaga: Przy współistniejących powikłaniach neurologicznych należy stosować ocenę według pozycji dotyczących uszkodzeń odpowiednich odcinków kończyny – w zależności od stopnia wypadnięcia Przewlekłe zmiany stawu barkowego – w zależności od stopnia ograniczenia funkcji i przykurczuprawy 5-30lewy 5-25105. Zastarzałe nieodprowadzone zwichnięcie stawu barkowego – w zależności od zakresu ruchów i ustawienia kończynyprawy 20-30lewy 15-30106. Nawykowe zwichnięcia barku potwierdzone dokumentacją medycznąprawy 25lewy 20107. Staw cepowy w następstwie pourazowych ubytków kości – w zależności od zaburzeń funkcjiprawy 25-40lewy 20-35Uwaga: Staw wiotki z powodu porażeń ocenia się według norm Zesztywnienie stawu barkowego:a) w ustawieniu czynnościowo korzystnym (w odwiedzeniu około 70°, antepozycja 35° i rotacja zewnętrzna około 25°) w zależności od ustawienia i funkcjiprawy 20-35lewy 15-30b) w ustawieniu czynnościowo niekorzystnymprawy 40lewy 35109. Bliznowaty przykurcz stawu barkowego w zależności od zaburzeń czynności stawuprawy 5-15lewy 5-10110. Uszkodzenie barku powikłane przewlekłym zapaleniem kości, obecnością ciał obcych, przetokami i zmianami neurologicznymi ocenia się według pozycji 104-109, zwiększając stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu – w zależności od stopnia powikłań i upośledzenia funkcjiprawy 5-35lewy 5-25111. Utrata kończyny w barkuprawa 75lewa 70112. Utrata kończyny wraz z łopatkąprawa 80lewa 75Ramię113. Złamanie kości ramiennej – w zależności od zmian wtórnych i upośledzenia funkcji kończyny:a) z niewielkim przemieszczeniem i zaburzeniem osiprawa 5-15lewa 5-10b) ze znacznym przemieszczeniem i skróceniemprawa 15-30lewa 10-25c) złamania powikłane przewlekłym zapaleniem kości, przetokami, brakiem zrostu, stawem rzekomym, ciałami lewa obcymi i zmianami neurologicznymiprawa 30-55lewa 25-50114. Uszkodzenia mięśni, ścięgien i ich przyczepów w zależności od zmian wtórnych i upośledzenia funkcji:a) mięśnia dwugłowegoprawa 5-15lewa 5-10b) uszkodzenia innych mięśni ramieniaprawa 5-20lewa 5-15115. Utrata kończyny w obrębie ramienia:a) z zachowaniem tylko 1/3 bliższej kości ramiennej prawaprawa 70lewa 65b) przy dłuższych kikutachprawa 65lewa 60116. Przepukliny mięśniowe ramienia3Staw łokciowy117. Złamanie obwodowej nasady kości ramiennej – w zależności od zaburzeń osi i ograniczenia ruchów w stawie łokciowym:a) bez większych przemieszczeń, zniekształceń i ograniczenia ruchomościprawa 5-15lewa 5-10b) z dużym zniekształceniem i ze znacznym przykurczemprawa 15-30lewa 10-25118. Zesztywnienie stawu łokciowego:a) w zgięciu zbliżonym do kąta prostego i z zachowanymi ruchami obrotowymi przedramienia (75°-110°)prawy 30lewy 25b) z brakiem ruchów obrotowychprawy 35lewy 30c) w ustawieniu wyprostnym lub zbliżonym (160°-180°)prawy 50lewy 45d) w innych ustawieniach – zależnie od przydatności czynnościowej kończynyprawy 30-45lewy 25-40119. Przykurcz w stawie łokciowym – w zależności od zakresu zgięcia, wyprostu i stopnia zachowania ruchów obrotowych przedramienia:a) przy niemożności zgięcia do 90°prawy 10-30lewy 5-25b) przy możliwości zgięcia ponad kąt prostyprawy 5-20lewy 5-15Uwaga: Wszelkie inne uszkodzenia w obrębie stawu łokciowego należy oceniać według pozycji Cepowy staw łokciowy – w zależności od stopnia wiotkości i stanu mięśniprawy 15-30lewy 10-25121. Uszkodzenia stawu łokciowego powikłane przewlekłym stanem zapalnym, przetokami, ciałami obcymi itp. ocenia się według pozycji 117-120, zwiększając stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu o:5Przedramię122. Złamania w obrębie dalszych nasad jednej lub obu kości przedramienia, powodujące ograniczenia ruchomości nadgarstka i zniekształcenia – w zależności od stopnia zaburzeń czynnościowych:a) ze zniekształceniemprawy 5-15lewy 5-10b) ze znacznym zniekształceniem, dużym ograniczeniem ruchomości i zmianami wtórnymi (troficzne, krążeniowe itp.)prawy 15-25lewy 10-20123. Złamania trzonów jednej lub obu kości przedramienia – w zależności od przemieszczeń, zniekształceń i zaburzeń czynnościowych:a) ze zniekształceniem i zaznaczonymi zaburzeniami funkcjiprawe 5-15lewe 3-10b) ze znacznym zniekształceniem, dużym ograniczeniem ruchomości i zmianami wtórnymi (troficzne, krążeniowe itp.)prawe 15-35lewe 10-30124. Staw rzekomy kości promieniowejprawy 30lewy 25125. Staw rzekomy kości łokciowejprawy 20lewy 15126. Brak zrostu, staw rzekomy obu kości przedramieniaprawe 40lewe 35127. Uszkodzenie przedramienia powikłane przewlekłym zapaleniem kości, przetokami, obecnością ciał obcych, ubytkiem tkanki kostnej i zmianami neurologicznymi ocenia się według pozycji 122-126, zwiększając stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w zależności od stopnia powikłańlewy 5-15128. Utrata kończyny w obrębie przedramienia – w zależności od charakteru kikuta i jego przydatności do oprotezowaniaprawa 55-65lewa 50-60129. Utrata przedramienia w sąsiedztwie stawu nadgarstkowegoprawe 55lewe 50Nadgarstek130. Ograniczenia ruchomości w obrębie nadgarstka w następstwie jego uszkodzeń (skręcenia, zwichnięcia, złamania kości nadgarstka, martwice aseptyczne tych kości) – w zależności od ustawienia, zakresu ruchów, objawów bólowych i troficznych oraz funkcji palców:a) ograniczenie ruchomości prawyprawy 5-10lewy 3-8b) ograniczenie ruchomości dużego stopniaprawy 10-20lewy 8-15c) ograniczenia ruchomości dużego stopnia z ustawieniem ręki prawy czynnościowo niekorzystnym lewyprawy 20-30lewy 15-25131. Całkowite zesztywnienie w obrębie nadgarstka:a) w ustawieniu czynnościowo korzystnym – w zależności od stopnia upośledzenia funkcji dłoni i palcówprawy 15-30lewy 10-25b) w ustawieniu czynnościowo niekorzystnym – w zależności od stopnia upośledzenia funkcji dłoni i palcówprawy 25-45lewy 20-40132. Uszkodzenia nadgarstka powikłane głębokimi, trwałymi zmianami troficznymi, przewlekłym ropnym zapaleniem kości nadgarstka, przetokami i zmianami neurologicznymi ocenia się według pozycji 130 i 131, zwiększając stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w zależności od stopnia powikłań o:1-10133. Utrata ręki na poziomie nadgarstkaprawa 55lewa 50Jest to narzędzie, które pozwala w prosty sposób poruszać się po tabeli stanowiącej załącznik do Rozporządzenia Ministra Pracy I Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania.
Խφи υΦаջαξαдθጸ լе пеኟоኹэճиժАςኆж ሱувуዌОцахеጧ ሣуλութе γատонυስос
ቄуጰак զицоյоπаፀ եклኗтвуያеՖ ξሜժШեкр ογ
Иտαтуኚጅ օнтօትопօйСарсխծ ոնоጯևሲоየоኗо учυለоνխз оклԱвθ цядጲхедру
Лэቿеслዶվ እֆеКрև меկ футрГըቇοбխн ιсиψιЛዛ брሔфոпс
QS. Nikt nie chce usłyszeć, że jego lot został opóźniony lub, co gorsza, odwołany. Jeżeli jednak już do tego dojdzie, prawdopodobnie każdy z chęcią skorzysta z prawa do otrzymania zwrotu kosztów biletu na lot linii Smartwings oraz uzyskania nawet 600 € na osobę w ramach odszkodowania za opóźniony lub odwołany lot linii
... Napisał(a) 16 May 2010 2:12 PM Ekspert Szacuny 11034 Napisanych postów 50700 Wiek 29 lat Na forum 22 lat Przeczytanych tematów 57816 jaki procet odszkodowania Ekspert SFD Pochwały Postów 686 Wiek 32 Na forum 11 Płeć Mężczyzna Przeczytanych tematów 13120 Wyjątkowo przepyszny zestaw! Zgarnij 3X NUTLOVE 500 w MEGA niskiej cenie! KUP TERAZ ... Napisał(a) 16 May 2010 2:14 PM flex1976 Trener Personalny Moderator Ekspert Szacuny 8234 Napisanych postów 81121 Wiek 46 lat Na forum 17 lat Przeczytanych tematów 686090
Ile czasu goi się naciągnięty mięsień? W czwartek tydzień temu naciągnęłam sobie mięsień. Od tego czasu robię okłady, masaże, od 2 dni smaruję maścią rozgrzewającą i nic. Cały czas nie mogę się nawet schylić do nogi próbując się rozciągaćOczywiście nie rozciągam się na siłę. Oj a jeśli będzie tak jak mówi
Mięsień trójgłowy łydki, czyli grupa mięśni złożona z mięśnia brzuchatego, płaszczkowatego oraz podeszwowego łydki, odpowiedzialna jest przede wszystkim za zgięcie podeszwowe stopy. Prawidłowe funkcjonowanie mięśni z tej grupy warunkuje właściwą postawę ciała podczas chodzenia oraz biegania. Długie, intensywne treningi mogą prowadzić do przeciążeń. W tym przypadku istnieje duże ryzyko naderwania mięśnia, czyli przerwania ciągłości jego struktury. Najczęściej bezpośrednią przyczyną urazu jest zbyt gwałtowny ruch, wynikający na przykład z nierówności podłoża, nagłej zmiany kierunku ruchu czy potknięcia się o wystającą na drodze przeszkodę, dlatego naderwanie mięśnia łydki to częsta przypadłość biegaczy. Objawy naderwania mięśnia łydki Bezpośrednią oznaką uszkodzenia mięśnia łydki jest ból, obrzęk oraz zaczerwienienie w miejscu urazu. W początkowej fazie występują trudności w kontynuowaniu treningu, z czasem problem sprawia zwykłe chodzenie. Zdarza się, że w przypadku naderwania mięśnia łydki łatwiej jest szybko biec niż chodzić, należy jednak unikać intensywnego wysiłku fizycznego, gdyż przeforsowanie mięśni może zwiększyć uraz, co tylko przedłuży powrót do formy. Mięśnie mogą być naderwane w różnym stopniu – lekkim, znacznym oraz ostatecznym, co oznacza całkowite zerwanie mięśnia i w rezultacie brak możliwości chodzenia. Przyczyny naderwania mięśnia łydki Największe ryzyko naderwania mięśnia łydki mają sportowcy, których dyscyplina wymaga szybkich zmian kierunku ruchu. Są to sporty takie jak: tenis, piłka nożna, badminton lub squash, a także siatkówka, lekkoatletyka oraz bieganie. Dużym czynnikiem ryzyka wśród amatorów jest natomiast niewłaściwe przygotowanie do uprawiania danego sportu. Brak treningu, nieprzygotowanie do działania, nierozciągnięcie i nierozgrzanie mięśni znacznie zwiększa możliwość urazu. Częstą przyczyną jest również przetrenowanie, czyli złe zbalansowanie treningu i odpoczynku. Mięśnie, które są w ciągłym ruchu oraz napięciu, bez możliwości regeneracji, będą bardziej narażane na naderwanie. Ryzyko uszkodzenia mięśni zwiększa również niewłaściwa masa ciała - zbyt duża waga to większe obciążenie dla mięśni, w przypadku uprawiania sportów wyczynowych liczy się każdy kilogram. Częstość urazu podnosi także płeć, wiek oraz źle dobrane obuwie. Na urazy łydki bardziej narażeni są mężczyźni, zwłaszcza po 40. roku życia. Istotną rolę odgrywa obuwie – zbyt miękka podeszwa, czyli mniejsza amortyzacja to większe obciążenie dla łydki, a jednocześnie większa praca dla mięśnia, który musi podnieść stopę. Buty dla biegacza powinny mieć odpowiednią amortyzację i przede wszystkim muszą być dopasowane do masy ciała użytkownika. Leczenie Ważna jest szybka reakcja – do leczenia należy przystąpić w ciągu pierwszych 72 godzin od wystąpienia urazu. Do diagnozy naderwanego mięśnia wykorzystuje się badanie USG lub rezonans magnetyczny. Zaleca się również wykonanie zdjęcia RTG, aby wykluczyć złamanie. Po konsultacji z ortopedą warto skorzystać z pomocy wykwalifikowanego fizjoterapeuty, który pomoże nam wrócić do sprawności, a jeśli zajdzie taka potrzeba, skorzystać z Air Lift skonstruowanej specjalnie dla zapewnienia podparcia i stabilizacji przy dysfunkcji ścięgna piszczelowego tylnego lub płaskostopia nabytego. Regulowana komora powietrzna umieszczona pod łukiem stopy bezpiecznie podnosi i utrzymuje łuk w bardziej naturalnym położeniu. Anatomicznie wyprofilowane łuski pomagają we właściwym ułożeniu kostki oraz zapewniają optymalną stabilizację. Rehabilitacja W zależności od stopnia naderwania mięśnia łydki, zaleca się odpoczynek lub nawet bezwzględne unikanie niepotrzebnych wysiłków. Faza odpoczynku może trwać nawet 5-7 dni, po tym czasie można powoli wdrażać trening zastępczy oraz kinesiotaping (czyli plastrowanie za pomocą specjalnych taśm, o którym przeczytacie tutaj) łydki, który stopniowo, na początku biernie, rozciągnie i zmobilizuje mięśnie do działania. W ofercie naszego sklepu znajdują się taśmy Victor K-Tape czy Jaybird. Ulgę przynoszą także chłodzące kompresy, np. przy użyciu mankietu na podudzie Cryo/Cuff oraz zastosowanie bandaża kompresyjnego. Dobre efekty przynoszą ćwiczenia izometryczne, koncentryczne oraz rozciągające. Poprawiają one kurczliwość i elastyczność uszkodzonego mięśnia. Stosuje się również ćwiczenia oporowe, które wzmacniają siłę mięśniową oraz masaże. Oprócz tego warto skorzystać z fizykoterapii na przykład lasera, krioterapii czy magnetoterapii. Aby wrócić do pełnowartościowych treningów sprzed kontuzji, potrzeba czasu. Po około tygodniowym leczeniu i odpoczynku, rehabilitacja powinna trwać od 10 do 14 dni. W tym czasie stopniowo podnosi się poziom ćwiczeń, zwiększając obciążenie mięśnia. Powrót do formy zależy od stopnia naderwania łydki. Przy III stopniu, czyli zerwaniu mięśnia, nie jest możliwa 100% regeneracja, ale można osiągnąć nawet 90% formy, co pozwala na uzyskanie bardzo dobrych wyników. Uprawianie sportów wymaga odpowiedniego przygotowania. Właściwie dobrany ruch jest wskazany dla każdego i w każdym wieku. Dbając jednak o swoje zdrowie, trzeba wziąć pod uwagę wszystkie czynniki ryzyka i w taki sposób dopasować ćwiczenia, aby odpowiednio rozgrzać mięśnie i nie przeciążyć ich przed oraz w trakcie treningu. Dobrze jest trenować pod okiem doświadczonego specjalisty, który zwróci uwagę na prawidłową postawę. Ważne jest również podłoże, na którym uprawiamy sport. Bieganie po zbyt twardej oraz zbyt miękkiej nawierzchni może nadwyrężać mięśnie łydki, co zwiększa ryzyko kontuzji. W sportach biegowych szczególnie narażone są stawy oraz mięśnie kończy dolnej. Odpowiedni stosunek treningu do odpoczynku to najlepsza profilaktyka. W ofercie naszego sklepu internetowego dostępny jest system Cryo/Cuff, który będzie umożliwiał wykonywanie terapii zimnem w zaciszu domowym, a także zapewni kompresję wybranej części ciała, co powoduje zmniejszenie bólu, opuchlizny i krwiaków. System Cryo/Cuff składa się z termosu, który napełnia się wodą i lodem oraz mankietu. Podstawą systemu jest zapewnienie optymalnego ucisku oraz schłodzenia kontuzjowanej części ciała, dzięki czemu możliwe jest działanie przeciwzapalne i przeciwbólowe. Jest idealny zarówno do stosowania doraźnego, jak i w przewlekłej terapii. Bez problemu można stosować go w warunkach szpitalnych, ambulatoryjnych czy domowych. Jest polecany do terapii w urazach tkanek miękkich, ostrych skręceniach, urazach sportowych oraz w leczeniu pooperacyjnym. Warto pamiętać o tym, że terapia zimnem nie powinna być stosowana u osób z chorobą Raynauda, chorobami wazospastycznymi, nadwrażliwością na zimno i lokalnymi zaburzeniami krążenia. Biorąc pod uwagę szeroki wybór mankietów na różne części ciała, system Cryo/Cuff może mieć jeszcze wiele innych zastosowań. Kolejną propozycją wartą polecenia i dostępną w sklepie internetowym Medicast są taśmy do kinesiotapingu, które także są polecane do stosowania przy naderwaniu mięśnia łydki. Taśma kinezjologiczna Jaybird Victor K-Tape Dzięki właściwie naklejonym plastrom, mięśnie zostają delikatnie odciągnięte od skóry, co powoduje między innymi usprawnienie krążenia oraz drenażu limfatycznego, zmniejszenie bólu, zmniejszenie obrzęków oraz wyrównanie napięcia mięśniowego. Plastry są wodoodporne, dzięki czemu codzienna higiena nie stanowi żadnego problemu. Zostały zaprojektowane tak, aby przypominały ludzką skórę (ciężar właściwy i grubość plastra są porównywalne z naturalną skórą). Są dostępne w kilku kolorach.
Mięsień czworogłowy uda unaczyniony jest przez tętnicę boczną okalającą udo, a unerwiony przez gałęzie nerwu udowego [1] . Jego główną funkcją jest prostowanie stawu kolanowego, poza tym stabilizowanie kolana w płaszczyźnie strzałkowej i zgięcie w stawie biodrowym [1] [2] .
Można naciągnąć niemal każdy mięsień: barku, łydki, uda, a nawet stopy. Naciągnięcie mięśnia to dość bolesna, ale na szczęście niezbyt poważna kontuzja, która zwykle mija po około 3 dniach, po zastosowaniu odpowiedniej kuracji. Jak leczyć naciągnięcie mięśnia? W jaki sposób reagować zaraz po wystąpieniu takiego uszkodzenia? Czym jest naciągnięty mięsień? Naciągnięty mięsień to dość częsta kontuzja, która może wystąpić nie tylko u sportowca, ale też u amatora aktywności sportowej, czy też u każdej innej osoby, która np. podczas wykonywania pracy fizycznej przeciążyła jakiś mięsień, bądź całą partię mięśniową. Mięśnie są zbudowane z włókien mięśniowych, tzw. miofibryli, których cechą szczególną jest umiejętność kurczenia się i rozkurczania. Dzięki temu możliwe jest wykonywanie jakichkolwiek ruchów. Jeśli jednak dana aktywność, czy manewr ciałem przekracza możliwości adaptacyjne mięśnia lub całej ich grupy to może dojść do naciągnięcia mięśnia. Niekiedy uszkodzenie jest na tyle silne, że występuje jego naderwanie lub nawet całkowite zerwanie. O naciągnięciu mięśnia mówi się, kiedy zerwanie włókien mięśniowych obejmuje mniej niż 5 proc. ich powierzchni. Naderwaniem określa się sytuację kiedy zerwanie pokrywa ponad 5 proc. włókien mięśniowych, natomiast zerwanie stanowi najpoważniejszy rodzaj uszkodzenia tkanki mięśniowej i oznacza całkowite przerwanie mięśnia. Jakie są przyczyny naciągnięcia mięśnia? Dlaczego dochodzi do takich sytuacji, jak naciągnięty mięsień uda, naciągnięty mięsień łydki, czy naciągnięty mięsień barku? Przeważnie dlatego, że dany mięsień nie został odpowiednio przygotowany do wysiłku fizycznego, rozgrzany i rozciągnięty. Kilkunastominutowa rozgrzewka to podstawa zdrowego, rozsądnego treningu. Przeciążenie będące istotą naciągnięcia może też wynikać z niewłaściwie wykonywanego treningu lub gimnastyki, podczas których dochodzi do błędów technicznych popełnianych w czasie ćwiczeń. Poza tym sporadycznie podejmowana aktywność fizyczna także stanowi ryzyko naciągnięcia mięśnia, ponieważ często aparat mięśniowo-szkieletowy nie jest gotowy na taką intensywność, jaką funduje się mu bez zupełnego przygotowania, np. podczas wakacji, czy zimowych ferii. Za naciągnięty mięsień pleców, czy szyi, bądź stopy może także odpowiadać jakiś mechaniczny uraz, taki jak np. uderzenie, czy upadek. Wówczas podczas tego nagłego ruchu można naciągnąć sobie jakiś mięsień. Objawy naciągniętego mięśnia Jak rozpoznać naciągnięty mięsień? Objawyto przede wszystkim ostry, kłujący, przejmujący ból nadwyrężonego miejsca. Dolegliwość ta nasila się podczas ruchu, czy dotknięcia tego miejsca. Dodatkowo może się pojawić krwiak lub siniak oraz opuchlizna. Ruchomość w uszkodzonej lokalizacji jest ograniczona, siła w naciągniętym mięśniu także ulega zmniejszeniu. Taki naciągnięty mięsień może także częściej ulegać nieprzyjemnym skurczom. Może się tak zdarzyć, zwłaszcza u profesjonalnego sportowca, że w czasie oraz tuż po silnym treningu, podczas którego doszło do naciągnięcia mięśnia, taka osoba nie będzie tego odczuwać. Dzieje się tak z powodu mocnego rozgrzania mięśni. Jednak już następnego dnia dolegliwość bólowa stanie się nie do przeoczenia. Oczywiście lepiej się odpowiednio i odpowiedzialnie przygotować do podejmowania jakiejkolwiek aktywności sportowej. Warto zatem zrobić krótką rozgrzewkę nawet przed przejażdżką rowerową, marszem z kijami do nordic walking, czy spokojnym pływaniem w basenie. Co robić na naciągnięty mięsień? Jeśli natomiast już dojdzie do kontuzji, to co na naciągnięty mięsień pomaga najbardziej? W pierwszej kolejności dobrze jest zastosować zimne okłady. Pomocne są w tym przypadku schłodzone w lodówce lub nawet w zamrażarce żelowe kompresy, które przykłada się do przeciążonego miejsca. Po około 24 godzinach (o ile dolegliwości zmniejszą się lub ustąpią zupełnie) lepiej sprawdzą się ciepłe okłady. Naciągnięty mięsień czworogłowy uda lub inny mięsień warto też pokazać fizjoterapeucie, który zaproponuje wachlarz możliwości eliminujących ból, opuchliznę oraz przyspieszających regenerację tkanki mięśniowej. Wśród zabiegów fizjoterapeutycznych, które mogą pomóc wymienia się profesjonalny masaż i kinesiotaping (czyli plastrowanie dynamiczne). Niekiedy sprawdza się też stosowanie bandaży i opasek elastycznych, jednak nie przez dłuższy czas. Inne sposoby na naciągnięty mięsień to odpoczynek oraz odpowiednia dieta, która uzupełni niedobory witamin i pierwiastków mineralnych w jadłospisie. Leczenie naciągniętego mięśnia To, jak długo boli naciągnięty mięsień w głównej mierze zależy od szybkości reakcji na kontuzję oraz siła naciągnięcia mięśnia. Stąd tak ważne jest natychmiastowe przerwanie wykonywanej aktywności i odpoczynek, przykładanie chłodnych okładów oraz stosowanie preparatów leczniczych łagodzących przebieg uszkodzenia mięśni. Zwykle jednak wystarczą trzy dni na dojście do siebie po tego rodzaju kontuzji. Jak leczyć naciągnięty mięsień? Na ten typ urazu świetnie sprawdza się maść na naciągnięty mięsień z arniką górską, aplikowana na kontuzjowaną część ciała. Arnika bowiem ma działanie przeciwzapalne, przeciwbólowe i przeciwobrzękowe. Dodatkowo można także zastosować inne preparaty, takie jak żele, spraye, czy tabletki, które uśmierzą ból i zlikwidują obrzęk. Jeżeli jednak po kilku dniach takiego postępowania objawy nie przechodzą, należy udać się do lekarza, ponieważ kontuzja może być poważniejsza (np. naderwanie, czy zerwanie mięśnia, a nawet złamanie kości). Medyk w takich wypadkach zwykle zleca wykonanie zdjęcia RTG i/lub USG z Dopplerem. Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie! Przyczyny zerwania mięśnia. sumowanie się mikrourazów, zarówno sportowych jak i zawodowych; skutek aplikacji sterydów miejscowych (dochodzi do depolimeryzacji włókien kolagenowych, do uszkodzenia ścięgna i zwiększenia podatności na zerwania); gwałtowny, szybki ruch bez odpowiedniego rozgrzania mięśni; stosowanie anabolicznych zapytał(a) o 20:18 Jak rozciągnąć mięsień czworogłowy uda? Jak rozciągnąć mięsień czworogłowy uda? Macie jakieś sposoby/ Filmiki czy zdjęcia? Odpowiedzi Maffcin. odpowiedział(a) o 20:25 noga do przodu, druga do tyłu. stopy w tym samym kierunku. w tej samej lini. i próbujesz wbić pięty w ziemie. (oczywiście później zmiana nogi)jedną nogą klęczysz. druga, wyprostowana noga do przodu łapiesz ręką za noge. jesli będziesz mieć odpowiedni kąt miedzy nogami to rozciągniesz prosto. zginasz noge w pół. łapiesz za stopę i dotrzymujesz do pośladków. kolano do kolana. Maffcin. odpowiedział(a) o 20:27: są to ćwiczenie obowiązkowe przed kazdym treningiem i meczem piłkarskim. jako że trenuję od 5 lat noge to się zna troche ćwiczeń. są to takie 3 pierwsze ćwiczenie ktore przychodzą mi na myśl. w razie potrzeby jestem aktywny na priv. moge coś więcej doradzić. skontaktuję się z tb na priv :) ntb. zawsze mi się zdawało, że te ćwiczenia rozciągają dwugłowy :D Uważasz, że ktoś się myli? lub rylcowo-językowy. Mięsień brókowo-językowy jest największym mięśniem języka. Rozpoczyna się na guzku górnym kolca bródkowego żuchwy. Następnie jego włókna rozbiegają się wachlarzowato. Ostatecznie obydwa mięśnie są rozdzielone przegrodą języka. Napięcie tych mięśni zapobiega zapadaniu się języka, zwłaszcza podczas snu.

Odpowiedzi jakie 1,50 jak już to 150 musze coś dostać skoro mi powiedzieli że do końca tygodnia dadzą mi kase To zależy gdzie jestes ubezpieczony i na jaką kwotę. Przyjmjąc, że na 10000 zł p rzy uszkodzeniu ciała ok 6 % to gdzieś około 600 zł. Pozdrawiam. za skręcenie pewnie dostaniesz, z tym naderwaniem nie wiem, miałam naderwany mięsień dwugłowy uda, normalnie jeździłam do chirurga najakieś tam ćwiczenia, wiesz, żeby się zrosło i w ogóle. potem powiedzieli mi, że sobie to wymysliłam i z odszkodowania nici :) powodzenia! czicza odpowiedział(a) o 19:18 Hej,Wszystko zależy od dwóch czynników: wysokości poniesionego uszczerbku na zdrowiu oraz tzw. "sumie ubezpieczenia". Im większą składkę płacisz, tym więcej dostaniesz za kontuzję. Za skręcony i naderwany naderwany nadgarstek dostaniesz jakieś 100-200 zł Cocoman odpowiedział(a) o 22:12 za skręcony nic nie ma!rzeby coś dostać musisz mieć złamanie,ale wtedy i tak mało bo od 200 do 450 warto ja miałem 3 razy noge w gipsie(wf,wf i zetknięcie z piłką lekarską)i 2 razy ręke złamaną! Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub

Objawy zerwania więzadła krzyżowego to zazwyczaj uczucie uciekającego kolana, któremu towarzyszy chrupanie i trzaskanie. Objawem zerwania więzadła krzyżowego przedniego jest także ból kolana, który uniemożliwia chodzenie. Pierwszym objawem zerwania więzadła jest także opuchlizna, która później stopniowo ustępuje, jednak
zapytał(a) o 20:24 Co mam zrobić jeżeli boli mnie mięsień uda? Cześć, Ostatnio dużo biegałam w szkole. Bieg na 600 m. Uzyskany wynik to : 3:20. I na drugi dzień miałam duże zakwasy. Mało bolało, ale np.: Nie mogłam biegać itd. Następnego dnia bardziej bolało. I na czwarty dzień ( dziś ) Boli mnie u prawej nogi i u lewej. Może coś pomożecie aby mnie nie bolało, ponieważ jutro mam zawody z biegów przełajowych... A jak biegne to się zatrzymuję bo mnie tak boli jakby ktoś mi igłe wbijał do uda. PROSZĘ, POMOCY! - Próbowałam maści. Dziś spróbowałam ciepłej kompieli, i smarować maścią rozgrzewającą i innymi maściami. Jak myślicie czy to dobry sposób? To coś zadziała? Proszę, pomóżcie :) Odpowiedzi Last4You odpowiedział(a) o 20:26 masuj sobie, przyłóż okład z altacetu albo zimny kompres tak maści rozgrzewające napewno! ;)polecam jeszcze prysznic polewając noge na zmiane ciepłą i zimną wodą ;)) youmoma odpowiedział(a) o 20:29 musisz zrobic cwiczenia rozciągające czyli na prostych nogach łapiesz sie prawą ręką lewej nogi i trzymasz przez 10 sec to ma ci rozciągnąc mięsnie to co masz to zakwasy Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub
\n \nile odszkodowania za naderwany mięsień
Zesztywnienie stawu kolanowego: a) w pozycji funkcjonalnej korzystnej 0-15°. 30. b) przy większych stopniach zgięcia lub przeproście powyżej -10° (minus 10°) stosuje się ocenę wg pp. a) – zwiększając stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu za każde 4° odchylenie ponad granicę 15° lub -10° o: 1. 155. Rehabilitacja i ćwiczenia w domu mięśnia nadgrzbietowego Mięsień nadgrzebieniowy jest zlokalizowany w dole nadgrzebieniowym, pod mięśniem czworobocznym (w okolicach łopatki). Jest strukturą w obrębie stawu ramienno–łopatkowego, która najczęściej ulega uszkodzeniom. Przyczyny takich kontuzji leżą zazwyczaj w pozornie niegroźnych urazach oraz przeciążeniach, na skutek których dochodzi do stanu zapalnego w obrębie ścięgien mięśni tworzących stożek rotatorów (struktury, w której skład wchodzi mięsień nadgrzebieniowy). Jak wygląda leczenie urazów mięśnia nadgrzebieniowego? Jakie zabiegi i ćwiczenia można zastosować? Mięsień nadgrzebieniowy – budowa anatomiczna. Funkcje mięśnia nadgrzebieniowego Mięsień nadgrzebieniowy (łac. musculus supraspinatus) znajduje się pod mięśniem czworobocznym, ma płaski, podłużny kształt. Proksymalny przyczep zlokalizowany jest w dole nadgrzebieniowym – strukturze anatomicznej łopatki. Z drugiej strony mięsień nadgrzebieniowy przytwierdzony jest do guzka większego kości ramiennej, jest łatwy do palpacji – na przedniej części głowy kości ramiennej oraz torebki stawu ramiennego (zgodnie z anatomią mięśni ramienia). Musculus supraspinatus, wspólnie z mięśniem naramiennym, odpowiada za ruch odwiedzenia ramienia, jego rotację zewnętrzną oraz napinanie torebki stawu ramiennego. Wspólnie z mięśniem podgrzebieniowym i obłym mniejszym mięsień nadgrzebieniowy współtworzy tzw. stożek rotatorów, połączenie to jest często określane również jako pierścień rotatorów. Ma on kluczowe znaczenie dla stabilizacji i właściwej ruchomości mięśni barku. Uszkodzenie mięśnia nadgrzebieniowego jest jednym z elementów patologii klinicznej określanej jako uszkodzenie stożka rotatorów. W wyniku pozornie niegroźnych urazów oraz przeciążeń może dochodzić do stanu zapalnego w obrębie ścięgien mięśni tworzących pierścień rotatorów. Taki stan utrzymujący się długoterminowo powoduje przewlekłą tendinopatię ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego aż do stanów zwyrodnieniowych. Kontuzje i urazy mięśnia nadgrzebieniowego stanowią bardzo poważną, częstą przyczynę bólu barku, potrafią zaburzyć jego funkcjonowanie na długi czas. Wyjątkowo często przy takich wypadkach dochodzi do uszkodzenia ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego poprzez naderwanie ścięgna barku lub jego zerwanie. Ma to związek z jego olbrzymią podatnością na siły kompresyjne wytwarzane podczas urazu. Zła technika podczas uprawiania sportów lekkoatletycznych, nieprawidłowa postawa ciała również predysponują do uszkodzeń mięśnia nadgrzebieniowego. Może to wykazywać związek z rodzajem uprawianego sportu, w którym wymagana jest duża częstotliwość ruchów mięśni barku. Ma to miejsce na przykład w grze w tenisa ziemnego, pływaniu, pchnięciu kulą, rzucie oszczepem, młotem czy grze w golfa. Także dysfunkcje i uszkodzenia kaletki podbarkowej w postaci zapalenia, będące syndromem zespołu ciasnoty podbarkowej, mogą ograniczać ukrwienie, osłabiając w ten sposób struktury ścięgniste i końcowo doprowadzając do zerwania ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego. Polecane dla Ciebie maść, zmęczenie, dla sportowców, bez parabenów zł ibuprofen, plaster, zwichnięcie, ból, stłuczenie zł ibuprofen, żel, ból, nerwoból, stan zapalny zł ibuprofen, tabletka, ból, gorączka, stan zapalny zł Mięsień nadgrzebieniowy – objawy Bardzo charakterystyczne wśród objawów zerwania ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego jest: ból ramienia pojawiający się w nocy, szczególnie podczas spania na określonym boku, słyszalne i niejednokrotnie wyczuwalne krepitacje i przeskakiwania w stawie, znaczne obniżenie siły mięśniowej, mocno zmniejszony prawidłowy zakres ruchomości, tkliwość palpacyjna mięśnia nadgrzebieniowego i okolicznych struktur barku. Wymienione objawy mogą występować ze zmiennym nasileniem. Mięsień nadgrzebieniowy – diagnostyka Diagnostyka opiera się zebraniu dokładnego wywiadu oraz na badaniu fizykalnym. Dokonując oceny, należy wykonać palpację najważniejszych struktur anatomicznych, ocenić siłę mięśniową oraz możliwości ruchowe. Testami klinicznymi stożka rotatorów wykorzystywanymi przez lekarzy i fizjoterapeutów są: test Neera, test mięśnia podłopatkowego, test bolesnego łuku oraz najbardziej znany – test Jobe’a (test mięśnia nadgrzebieniowego). Jeśli pacjent nie jest w stanie utrzymać odwiedzenia ramienia przeciwko oporowi, to podejrzewa się dodatni wynik testu Jobe’a i uszkodzenie mięśnia. Rentgenodiagnostyka powinna obowiązywać w przypadku wszystkich pacjentów z chronicznymi bólami barku. Ultrasonografię natomiast wykorzystuje się, aby uwidocznić ewentualne zmiany w ścięgnach mięśni tworzących stożek rotatorów, a w tym przypadku – w przyczepach mięśnia naramiennego. Obrazowanie za pomocą rezonansu magnetycznego jest przydatne do oceny ogólnego stopnia zaawansowania patologii uszkodzeń ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego barku, ścięgna mięśnia podgrzebieniowego oraz pozostałych struktur miękkotkankowych. Mięsień nadgrzebieniowy – leczenie Operacyjne leczenie zerwania ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego jest stosowane w sytuacji nieskuteczności postępowania zachowawczego oraz u osób powyżej 60. roku życia. Popularne wówczas jest wykonywanie artroskopii. Polega ona na wprowadzeniu oprzyrządowania niezbędnego do zabiegu poprzez kilka nacięć wykonanych na skórze. Zabieg w znieczuleniu ogólnym polega na likwidacji ewentualnych zrostów, zespoleniu zerwanych ścięgien barku oraz umiejscowieniu ich w pobliżu anatomicznie usytuowanego przyczepu. Procedura trwa kilka godzin i charakteryzuje się małym ryzykiem powikłań. W okresie blisko dwóch miesięcy po zabiegu ważne jest, aby bark pozostawał w odciążeniu. W ten sposób stwarza się warunki do pełnego zrośnięcia ścięgien z kością. Następnie wdrażane są ćwiczenia rehabilitacyjne. Stosunkowo rzadko, na podstawie badań obrazowych lekarz może zadecydować o rekonstrukcji zerwanego mięśnia barku. Gdy jednak do tego dojdzie, wówczas stosowanymi metodami mogą być odwrócona endoprotezoplastyka stawu lub artroplastyka interpozycyjna. Polega to na pobraniu fragmentów ścięgien z innych okolic ciała, aby móc dokonać rekonstrukcji. Pełen powrót do formy może trwać nawet rok. Mięsień nadgrzebieniowy – rehabilitacja. Przykładowe ćwiczenia Rehabilitacja uszkodzenia ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego polega przede wszystkim na ograniczeniu aktywności fizycznej oraz rezygnacji z czynności utrudniających proces gojenia. Stopniowe przywracanie funkcji stawu udaje się osiągnąć, podając dostawowo kortykosteroidy oraz osocze bogatopłytkowe, co pozwala zmniejszać ból oraz proces zapalny. Stopniowo wprowadza się terapię ruchem. Wykorzystywane metody to: terapia powięziowa, mobilizacje, masaż, czy pinoterapia. Bardzo skuteczny może okazać się taping łopatki (Kinesiology Taping, kinesiotaping), gdyż pozwala zmniejszyć dolegliwości oraz odciążyć częściowo bark. Uzupełniająco w przebiegu procesu usprawniania można wykorzystać laseroterapię, elektroterapię oraz pole magnetyczne. Ćwiczenia można wykonywać z użyciem taśmy Thera-band. Taśmę przytwierdzoną z jednej strony do drabinki, krzesła lub drzwi, chwytamy z drugiej strony ręką. Kończyna górna powinna być ustawiona wzdłuż tułowia, zgięta w łokciu. Pod pachą umieszczamy zrolowany ręcznik lub poduszkę. Następnie wykonując powolny ruch rotacji zewnętrznej w barku, trzymając cały czas ramię przy tułowiu, naprężamy taśmę. Ćwiczenie należy wykonać w 3 seriach po 10 powtórzeń. Można także w pozycji stojącej lub siedzącej, chwycić dwa końce taśmy w obie ręce. Środek taśmy należy przytwierdzić do drabinki. Następnie naciągamy końce taśmy, wykonując ruch ściągania łopatek. Tutaj podobnie jak poprzednio, ćwiczenie wykonujemy w kilku seriach po 8–10 powtórzeń. Należy zaznaczyć, że w przypadku uszkodzenia, naderwania lub zerwania mięśnia nadgrzebieniowego każda próba wprowadzania ćwiczeń musi być bezwzględnie skonsultowana z terapeutą. Te, przedstawione powyżej nie będą odpowiednie dla wszystkich pacjentów i niekoniecznie nadają się do zastosowania na każdym etapie procesu powrotu do sprawności. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Jak powstaje nowotwór? Nowotwory to jedna z najgroźniejszych znanych chorób, która jest niestety bardzo powszechna i współcześnie znajduje się w ścisłej czołówce przyczyn śmierci. Warto zadać sobie pytanie: w jaki sposób rozpoczyna się proces powstawania nowotworu i jakie czynniki na niego wpływają? Jakie objawy mogą sugerować obecność guza mózgu? Pierwotne nowotwory ośrodkowego układu nerwowego są u dorosłych przyczyną około 3% wszystkich zgonów na nowotwory złośliwe. Większość nowotworów ośrodkowego układu nerwowego jest umiejscowiona wewnątrzczaszkowo, a jedynie co dziesiąty nowotwór rozwija się w kanale kręgowym. Warto wiedzieć, jakie objawy wskazują na rozwijający się nowotwór. Zapomniane choroby zakaźne Obecnie na świecie zaczynają znowu pojawiać się choroby, o których świat już zaczynał zapominać. Ma to związek zarówno z tym, że bardzo dużo ludzi nie chce szczepić swoich dzieci, jak również z tym, że coraz więcej ludzi zwiedza odległe zakątki świata, nie stosując właściwej profilaktyki przed podróżami. O jakich chorobach mowa? Wysypka na brzuchu u dorosłego lub dziecka Każdy z nas nie jeden raz borykał się z problemem zmian skórnych, które lokalizowały się w różnych miejscach ciała. Czasami zmiany te były swędzące, czasami nie odczuwaliśmy natomiast żadnych związanych z nimi dolegliwości. Zdarzało się, że wykwity na skórze były płaskie, innym razem wyraźnie można było je wyczuć i miały one formę grudek lub krostek. Jedną z częstszych lokalizacji wysypki jest brzuch, co dotyczy zarówno ludzi dorosłych, jak i dzieci. Czerniak – objawy, diagnoza, profilaktyka. Najnowsze terapie w leczeniu czerniaka skóry Czerniak występuje rzadziej niż inne rodzaje nowotworów skóry, np. rak podstawnokomórkowy, ale jest bardziej podatny na wzrost i rozprzestrzenianie się. Jeśli uda się go wykryć we wczesnym stadium, rokowania dla pacjenta są bardzo pomyślne. Niestety problemem jest to, że pacjenci z podejrzanymi zmianami zbyt późno zgłaszają się do specjalisty. Jak rozpoznać czerniaka? Jakie są czynniki ryzyka? Trądzik różowaty – pielęgnacja kosmetyczna i domowa. Czy da się go wyleczyć? Trądzik różowaty (acne rosacea) to choroba zapalna skóry, która częściej dotyka kobiet niż mężczyzn. Przebieg dermatozy jest wielofazowy i złożony z okresów zaostrzeń i wyciszenia objawów. Leczenie trądziku różowatego powinno zawsze podlegać ścisłej kontroli lekarza dermatologa, który wdrażając odpowiednie metody terapii, pomoże pozbyć się problemu czerwonej skóry na twarzy. Trzaskający palec - metody leczenia, ćwiczenia, rehabilitacja Palec trzaskający to choroba, której istotą jest stan zapalny błony maziowej i pochewki ścięgnistej. Rozwija się najczęściej wtórnie w przebiegu RZS, tocznia układowego. Typowe objawy w postaci trzaskania i trzeszczenia w palcach są następstwem zmniejszenia przestrzeni w pochewce ścięgnistej wywołanej stanem zapalnym. Ważne miejsce w leczeniu zajmuje rehabilitacja
Co oznacza naciągnięty mięsień i jaki rodzaj bólu mu towarzyszy? Ból w odniesieniu do ćwiczeń fizycznych może mieć różny charakter. Często wiąże się on np. z obecnością. kwasu
23 lipiec 2020 Naderwane lub naciągnięte mięśnie to spory ból. Nic dziwnego, że chcemy się go jak najszybciej pozbyć. Tym bardziej, że zazwyczaj uniemożliwia dalsze treningi. Sprawdź, jak poznać, czy twój mięsień jest naciągnięty czy naderwany oraz jak leczyć te bolesne urazy. Nadwyrężenia mięśni nie powinno się ignorować. Objawy naderwania mięśnia – po czym poznać, że naderwaliśmy mięsień?Naderwanie mięśnia to bolesna, ale na szczęście wyleczalna kontuzja. Można ją zaliczyć do grupy najbardziej znanych urazów mięśniowych. Mięśnie składają się z włókien, dzięki którym mają możliwość wykonywania ruchów. Gwałtowne działanie może mięśnie: naciągnąć, naderwać lub zupełnie przerwać. Nadwyrężenie (naciągnięcie) mięśni jest najmniej poważne i najłatwiej wyleczalne. Z kolei naderwanie mięśnia jest już bardziej bolesne i poważniejsze, na szczęście nie tak jak jego zupełne naderwaniu mięśnia poinformuje nas ostry, kłujący ból w miejscu kontuzji. Następnie pojawi się tam stan zapalny – ból nadal się będzie utrzymywał, przy czym szybko dojdzie do niego obrzęk. Miejsce urazu będzie tkliwe i możemy mieć trudność z dotknięciem go, aby nie sprawić sobie jeszcze więcej bólu. Niekiedy w miejscu naderwania mięśnia pojawi się siniak – krwawe podbiegnięcie skóry, powstałe na skutek wynaczynienia krwi do tkanki podskórnej. Fot 1. Materiał własny Różnica między nadwyrężeniem a naderwaniem mięśniaJeśli podejrzewamy naciągnięcie lub naderwanie mięśnia, należy się udać do lekarza, który ostatecznie określi stopień urazu. Naciągnięcie/nadwyrężenie mięśnia ma miejsce wtedy, gdy przerwane zostało do 5 proc. włókien mięśniowych. Jeśli zerwano więcej niż 5 proc., wtedy mamy do czynienia z naderwaniem. W tym przypadku ból jest na tyle intensywny, że uniemożliwia dalsze wykonywanie sportu czy normalne chodzenie. W przypadku naderwania mięśnia okres leczenia i rehabilitacji jest niestety dłuższy. Kiedy dochodzi do naderwania mięśni?Jeśli zaczynamy trening bez rozgrzewki, narażamy się na kontuzje, w tym na naderwanie mięśni. Dlatego tak ważna jest rozgrzewka przed bieganiem oraz rozciąganie po bieganiu. Intensywny wysiłek przy nierozgrzanych mięśniach to duże ryzyko. Brak regularnego wysiłku także jest niebezpieczny, ponieważ wystarczy, że będziemy musieli przenieść coś ciężkiego lub zmotywować się do większego wysiłku, a już możemy nabawić się problemów z mięśniami. Z drugiej strony należy uważać na przeciążenia mięśni podczas treningów. Przykładowo, nadwyrężony nadgarstek tenisisty czy pięściarza może dać się mocno we znaki i wykluczyć nas z każdej aktywności ruchowej na kilka tygodni. Urazy przeciążeniowe u biegaczy to zazwyczaj urazy nóg, które skutecznie mogą osłabić motywację do biegania. Fot 2. Materiał własny Co robić, jeśli mamy naderwany mięsień?Podstawą jest wizyta u lekarza w celu określania zakresu urazu. Do bolącego miejsca należy przyłożyć okład z lodu, zabezpieczając wcześniej skórę warstwą cienkiego materiału. W ten sposób zmniejszymy obrzęk. Jeśli uraz nie jest poważny, to w ciągu doby dolegliwości zaczną mijać. Nie oznacza to, że można je zignorować i od razu iść na kolejny trening. Po lekkim nadwyrężeniu mięśni należy odczekać kilka dni, żeby organizm miał szansę się w pełni zregenerować. W przypadku naderwania mięśni czas ten może się wydłużyć do kilku tygodni. Potem podczas treningów mogą być konieczne stabilizatory. Oprócz okładu można zastosować maści kojąco-przeciwbólowe. Lekarz może zalecić odpowiednie środki przeciwzapalne. Popularne są wyroki z arniki na tego typu urazy. Jednym ze sposobów na trenowanie w czasie leczenia urazu jest pływanie, które odciąża stawy podczas wysiłku. To jeden z powodów, dla których warto pływać. Polub artykuł 2 Komentarze UdostępnijNAJCZĘŚCIEJ CZYTANE ARTYKUŁYNaderwanie mięśnia łydki – przyczyny, leczenie i rehabilitacjaMięsień trójgłowy łydki, czyli grupa mięśni złożona z mięśnia brzuchatego, płaszczkowatego oraz podeszwowego łydki, odpowiedzialna jest przede wszystkim za zgięcie podeszwowe stopy. Prawidłowe funkcjonowanie mięśni z tej grupy warunkuje właściwą postawę ciała podczas chodzenia oraz biegania. Długie, intensywne treningi mogą prowadzić do przeciążeń. W tym przypadku istnieje duże ryzyko naderwania mięśnia, czyli przerwania ciągłości jego struktury. Najczęściej bezpośrednią przyczyną urazu jest zbyt gwałtowny ruch, wynikający na przykład z nierówności podłoża, nagłej zmiany kierunku ruchu czy potknięcia się o wystającą na drodze przeszkodę, dlatego naderwanie mięśnia łydki to częsta przypadłość oznaką uszkodzenia mięśnia łydki jest ból, obrzęk oraz zaczerwienienie w miejscu urazu. W początkowej fazie występują trudności w kontynuowaniu treningu, z czasem problem sprawia zwykłe chodzenie. Zdarza się, że w przypadku naderwania mięśnia łydki łatwiej jest szybko biec niż chodzić, należy jednak unikać intensywnego wysiłku fizycznego, gdyż przeforsowanie mięśni może zwiększyć uraz, co tylko przedłuży powrót do formy. Mięśnie mogą być naderwane w różnym stopniu – lekkim, znacznym oraz ostatecznym, co oznacza całkowite zerwanie mięśnia i w rezultacie brak możliwości naderwania mięśnia łydkiNajwiększe ryzyko naderwania mięśnia łydki mają sportowcy, których dyscyplina wymaga szybkich zmian kierunku ruchu. Są to sporty takie jak: tenis, piłka nożna, badminton lub squash, a także siatkówka, lekkoatletyka oraz bieganie. Dużym czynnikiem ryzyka wśród amatorów jest natomiast niewłaściwe przygotowanie do uprawiania danego sportu. Brak treningu, nieprzygotowanie do działania, nierozciągnięcie i nierozgrzanie mięśni znacznie zwiększa możliwość urazu. Częstą przyczyną jest również przetrenowanie, czyli złe zbalansowanie treningu i odpoczynku. Mięśnie, które są w ciągłym ruchu oraz napięciu, bez możliwości regeneracji, będą bardziej narażane na naderwanie. Ryzyko uszkodzenia mięśni zwiększa również niewłaściwa masa ciała – zbyt duża waga to większe obciążenie dla mięśni, w przypadku uprawiania sportów wyczynowych liczy się każdy urazu podnosi także płeć, wiek oraz źle dobrane obuwie. Na urazy łydki bardziej narażeni są mężczyźni, zwłaszcza po 40. roku życia. Istotną rolę odgrywa obuwie – zbyt miękka podeszwa, czyli mniejsza amortyzacja to większe obciążenie dla łydki, a jednocześnie większa praca dla mięśnia, który musi podnieść stopę. Buty dla biegacza powinny mieć odpowiednią amortyzację i przede wszystkim muszą być dopasowane do masy ciała jest szybka reakcja – do leczenia należy przystąpić w ciągu pierwszych 72 godzin od wystąpienia urazu. Do diagnozy naderwanego mięśnia wykorzystuje się badanie USG lub rezonans magnetyczny. Zaleca się również wykonanie zdjęcia RTG, aby wykluczyć złamanie. Po konsultacji z ortopedą warto skorzystać z pomocy wykwalifikowanego fizjoterapeuty, który pomoże nam wrócić do sprawności, a jeśli zajdzie taka potrzeba, skorzystać z Air Lift skonstruowanej specjalnie dla zapewnienia podparcia i stabilizacji przy dysfunkcji ścięgna piszczelowego tylnego lub płaskostopia nabytego. Regulowana komora powietrzna umieszczona pod łukiem stopy bezpiecznie podnosi i utrzymuje łuk w bardziej naturalnym położeniu. Anatomicznie wyprofilowane łuski pomagają we właściwym ułożeniu kostki oraz zapewniają optymalną zależności od stopnia naderwania mięśnia łydki, zaleca się odpoczynek lub nawet bezwzględne unikanie niepotrzebnych wysiłków. Faza odpoczynku może trwać nawet 5-7 dni, po tym czasie można powoli wdrażać trening zastępczy oraz kinesiotaping (czyli plastrowanie za pomocą specjalnych taśm, o którym przeczytacie tutaj) łydki, który stopniowo, na początku biernie, rozciągnie i zmobilizuje mięśnie do działania. W ofercie naszego sklepu znajdują się taśmy Victor K-Tape czy Jaybird. Ulgę przynoszą także chłodzące kompresy, np. przy użyciu mankietu na podudzie Cryo/Cuff oraz zastosowanie bandaża efekty przynoszą ćwiczenia izometryczne, koncentryczne oraz rozciągające. Poprawiają one kurczliwość i elastyczność uszkodzonego mięśnia. Stosuje się również ćwiczenia oporowe, które wzmacniają siłę mięśniową oraz masaże. Oprócz tego warto skorzystać z fizykoterapii na przykład lasera, krioterapii czy magnetoterapii. Aby wrócić do pełnowartościowych treningów sprzed kontuzji, potrzeba czasu. Po około tygodniowym leczeniu i odpoczynku, rehabilitacja powinna trwać od 10 do 14 dni. W tym czasie stopniowo podnosi się poziom ćwiczeń, zwiększając obciążenie mięśnia. Powrót do formy zależy od stopnia naderwania łydki. Przy III stopniu, czyli zerwaniu mięśnia, nie jest możliwa 100% regeneracja, ale można osiągnąć nawet 90% formy, co pozwala na uzyskanie bardzo dobrych sportów wymaga odpowiedniego przygotowania. Właściwie dobrany ruch jest wskazany dla każdego i w każdym wieku. Dbając jednak o swoje zdrowie, trzeba wziąć pod uwagę wszystkie czynniki ryzyka i w taki sposób dopasować ćwiczenia, aby odpowiednio rozgrzać mięśnie i nie przeciążyć ich przed oraz w trakcie treningu. Dobrze jest trenować pod okiem doświadczonego specjalisty, który zwróci uwagę na prawidłową jest również podłoże, na którym uprawiamy sport. Bieganie po zbyt twardej oraz zbyt miękkiej nawierzchni może nadwyrężać mięśnie łydki, co zwiększa ryzyko kontuzji. W sportach biegowych szczególnie narażone są stawy oraz mięśnie kończy dolnej. Odpowiedni stosunek treningu do odpoczynku to najlepsza profilaktyka. W ofercie naszego sklepu internetowego dostępny jest system Cryo/Cuff, który będzie umożliwiał wykonywanie terapii zimnem w zaciszu domowym, a także zapewni kompresję wybranej części ciała, co powoduje zmniejszenie bólu, opuchlizny i krwiaków. System Cryo/Cuff składa się z termosu, który napełnia się wodą i lodem oraz mankietu. Podstawą systemu jest zapewnienie optymalnego ucisku oraz schłodzenia kontuzjowanej części ciała, dzięki czemu możliwe jest działanie przeciwzapalne i przeciwbólowe. Jest idealny zarówno do stosowania doraźnego, jak i w przewlekłej terapii. Bez problemu można stosować go w warunkach szpitalnych, ambulatoryjnych czy domowych. Jest polecany do terapii w urazach tkanek miękkich, ostrych skręceniach, urazach sportowych oraz w leczeniu pamiętać o tym, że terapia zimnem nie powinna być stosowana u osób z chorobą Raynauda, chorobami wazospastycznymi, nadwrażliwością na zimno i lokalnymi zaburzeniami pod uwagę szeroki wybór mankietów na różne części ciała, system Cryo/Cuff może mieć jeszcze wiele innych propozycją wartą polecenia i dostępną w sklepie internetowym Medicast są taśmy do kinesiotapingu, które także są polecane do stosowania przy naderwaniu mięśnia kinezjologiczna Jaybird Victor K-TapeDzięki właściwie naklejonym plastrom, mięśnie zostają delikatnie odciągnięte od skóry, co powoduje między innymi usprawnienie krążenia oraz drenażu limfatycznego, zmniejszenie bólu, zmniejszenie obrzęków oraz wyrównanie napięcia są wodoodporne, dzięki czemu codzienna higiena nie stanowi żadnego problemu. Zostały zaprojektowane tak, aby przypominały ludzką skórę (ciężar właściwy i grubość plastra są porównywalne z naturalną skórą). Są dostępne w kilku mięśniBól mięśni może oznaczać, że doszło do ich naciągnięcia lub nawet naderwania. Jest to bardzo częsta kontuzja, zwłaszcza wśród sportowców. Zazwyczaj dochodzi do niej w wyniku nadmiernego przeciążenia mięśni, które nie zostały przygotowane na wysiłek fizyczny. Wśród tego typu urazów można wyróżnić naciągnięcie mięśni barku, pleców i uda. Aby im zapobiec, warto przed ćwiczeniami wykonać krótką rozgrzewkę, która przygotuje mięśnie na intensywną Przyczyny i symptomy urazów mięśniW wyniku nadmiernego naciągnięcia mięśnia dochodzi do zerwania jego włókien. Zwykle zachodzi to w miejscu, w którym mięsień łączy się z tkanką łączną ścięgna. Podobny uraz ma zazwyczaj miejsce w rezultacie bezpośredniego uderzenia w mięsień, może zdarzyć się również w wyniku nagłego ruchu lub dźwignięcia. Objawem naciągnięcia jest ostry ból mięśni, któremu może towarzyszyć krwiak, w przypadku gdy doszło również do uszkodzenia naczyń krwionośnych. Miejsce urazu jest wrażliwe na dotyk, a ruch jeszcze bardziej potęguje ból. Ból ma charakter kłujący, punktowy, przy czym na skutek ucisku ma tendencję do nasilania mięśni sprawiają ból przy poruszaniu kończyną, należy zastosować zimny okład, np. lód czy kompres, ucisk, np. opaska elastyczna, uniesienie kończyny i odpoczynek. W diagnostyce bardzo pomocne jest USG, pomoże uwidocznić krwiak, który czasem wymaga zachować się w przypadku wystąpienia powyższych symptomów? Przede wszystkim do bolącego miejsca przyłóż okład. Powinien być zimny. Zwykle w ciągu 24 godzin dolegliwości zmniejszają się, wówczas można użyć ciepłego okładu. Część ciała dotknięta naciągnięciem powinna być w miarę możliwości mało używana. Jeżeli w miarę upływu czasu ból będzie się nasilał, wizyta u lekarza to Profilaktyka i leczenie kontuzji mięśniaUrazom mięśni można zapobiec poprzez odpowiednie przygotowanie do wysiłku podatne na kontuzje są napięte, nierozciągnięte i słabe mięśnie, dlatego też nigdy nie należy rozpoczynać treningu bez rozgrzewki. Nie wolno również kontynuować intensywnych ćwiczeń pomimo znacznego przemęczenia mięśni. Osoby, które uprawiają sport mogą zabezpieczyć się przed naciągnięciem mięśni dzięki regularnym ćwiczeniom rozciągającym i wzmacniającym wygląda postępowanie w przypadku kontuzji mięśnia? Naciągnięty mięsień wymaga odpowiedniego postępowania, dlatego też w razie podejrzenia urazu należy zgłosić się do lekarza. Specjalista zbada miejsce kontuzji i zleci badanie rentgenowskie, które pozwoli wykluczyć ewentualne złamanie. Naciągnięcia mięśni ocenia się w skali od 1 do 3, przy czym 1 oznacza łagodny uraz, natomiast 3 jest poważnym naderwaniem mięśnia, którego leczenie może trwać wiele miesięcy. Leczenie kontuzji mięśni wymaga przede wszystkim wypoczynku i ograniczenia aktywności. Warto również zastosować okłady z lodu i opatrunek z bandaża elastycznego. Na ból mięśni najlepsze będą dostępne bez recepty leki mięśni jest dość bolesne, jednak zazwyczaj szybko się leczy. Najważniejszą zasadą jest zrezygnowanie z treningów do czasu pełnego wyzdrowienia, gdyż w przeciwnym razie kontuzja łatwo się odnawia. Warto także zadbać o profilaktykę. Starannie wykonywane ćwiczenia rozciągające pomagają uniknąć nieprzyjemnych urazów rozpoznać naderwanie mięśnia i jak je wyleczyć?Naderwanie mięśnia to nadwyrężenie II stopnia, które w ogólnej klasyfikacji urazów mięśni uplasowuje się pomiędzy naciągnięciem a zerwaniem. O naderwaniu mięśnia mówi się wówczas, gdy zostanie uszkodzonych więcej niż 5% włókien mięśniowych. Naderwany mięsień wywołuje ból, miejscową tkliwość, średni obrzęk oraz umiarkowane ograniczenie zakresu ruchomości. Sposobem na to, jak wyleczyć naderwany mięsień, jest działanie zachowawcze połączone z rehabilitacją. Co to jest naderwanie mięśnia?Naderwanie mięśnia jest rodzajem urazu, w trakcie którego dochodzi do uszkodzenia i zerwania nie wszystkich, lecz sporej liczby włókien mięśniowych. Naderwanie należy odróżnić od innych uszkodzeń, a więc naciągnięcia i zerwania. Klasyfikacja nadwyrężenia mięśni: Nadwyrężenie I stopnia – uszkodzenie mięśnia w niewielkim zakresie, polegające na naciągnięciu mniej niż 5% włókien mięśniowych. Objawy naciągnięcia mięśnia to niewielki ból i obrzęk, mały dyskomfort oraz ograniczenie zakresu ruchów czynnych. Nadwyrężenie II stopnia – uszkodzenie mięśnia w średnim zakresie, polegające na częściowym uszkodzeniu i zerwaniu więcej niż 5% włókien mięśniowych. Objawy naderwania mięśnia to umiarkowany ból i obrzęk, średni dyskomfort, związany z ograniczeniem zakresu ruchów czynnych. Nadwyrężenie III stopnia – uszkodzenie mięśnia w dużym zakresie, polegające na zerwaniu dużej części tkanki w całym przekroju poprzecznym mięśnia. Objawy zerwania mięśnia to ostry ból, niekiedy narastający, duży obrzęk nieraz z wysiękiem, całkowita utrata siły mięśniowej oraz niemożność wykonywania ruchów narażone są mięśnie dwustawowe z dużą ilością włókien szybkokurczliwych, szczególnie w przejściach mięśniowo-ścięgnistych. Toteż najczęściej diagnozuje się naderwanie mięśnia dwugłowego uda i naderwanie mięśnia brzuchatego łydki. Urazy w obrębie kończyn górnych, jak na przykład naderwanie mięśnia dwugłowego ramienia, też się zdarzają, jednak zdecydowanie rzadziej niż urazy kończyn objawy wywołuje naderwanie mięśnia?Przy naderwaniu mięśnia, bez względu na miejsce urazu, zwykle pojawiają się tożsame objawy: stan zapalny, któremu towarzyszy wyraźne, lokalne ocieplenie skóry, obrzęk z zasinieniem, nagły, kłujący ból, nasilający się przy każdej próbie poruszania,spadek siły mięśniowej. Ponadto mogą wystąpić także:częste, bolesne, mimowolne skurcze mięśni,widoczne zgrubienia włókien i bolesne zagłębienia w uszkodzonym mięśniu, mięśnia uda czy naderwanie mięśnia łydki często powoduje znaczne ograniczenie ruchomości kończyny, co może przekładać się na czasową niedyspozycję ruchową. Naderwanie mięśnia brzucha objawy ma podobne do przepukliny. Taki uraz wywołuje miejscową tkliwość, uczucie ciągnięcia, pieczenia w okolicy brzucha oraz dyskomfort i promieniujący ból podczas wszystkich czynności, wymagających napięcia mięśni brzucha (siadanie, wypróżnianie się, kasłanie, niekiedy nawet oddychanie). Nieco mniej dotkliwe objawy zwykle niosą urazu kończyn górnych. Osoby opisujące z własnego doświadczenia naderwanie mięśnia dwugłowego ramienia na forum, zwykle wskazują przede wszystkim na charakterystyczny, kłujący ból utrudniający poruszanie ręką i osłabienie siły mięśniowej. Dotkliwe objawy naderwania mięśnia zwykle utrzymują się przez kilka, kilkanaście dni, lecz ślady po kontuzji mogą dawać o sobie znać przez wiele miesięcy, zwłaszcza, jeśli w leczeniu pominięto rehabilitację. Stan zapalny wycisza się przeważnie w przeciągu 3-5 dni, przynosząc jednocześnie ustąpienie większych dolegliwości i znaczną poprawę samopoczucia. Jak dochodzi do naderwania mięśnia?W sporcie to właśnie mięśnie są najbardziej podatne na uszkodzenia. Szacuje się, że ponad połowa wszelkich kontuzji sportowców to właśnie nadwyrężenie tkanki mięśniowej. Dzieje się tak, ponieważ mięśnie, których praca polega w zasadzie na kurczeniu i rozkurczaniu się, łatwo ulegają przeciążeniu. Takie przeciążenie pojawia się nie tylko w konsekwencji niedostatecznego rozgrzania mięśni czy zbyt intensywnego treningu, ale przede wszystkim w wyniku sumujących się mikrourazów. Często zdarza się, że kolejne obciążenie następuje zanim jeszcze mięśnie, osłabione poprzednim urazem, zdążą się zregenerować. Zresztą ten mechanizm dotyczy wszystkich ludzi, zarówno sportowców, jak i fryzjerów, informatyków, pisarzy czy malarzy, których praca wymaga stałego powtarzania tych samych ruchów. Takie osoby mogą doświadczać powtarzających się nadwyrężeń, tym bardziej, jeśli narażone są na działanie czynników predysponujących do tego typu kontuzji. Czynniki zwiększające ryzyko naderwania mięśnia:Dysbalans mięśniowy, czyli stan, w którym jedna grupa mięśniowa jest silniejsza niż jej grupa postawy. Zaburzone wzorce odpowiedniego przygotowania do wysiłku wykonywanie tryb skoku aktywności fizycznej z niedoleczoną naderwanie mięśnia międzyżebrowego to najczęściej skutek błędów treningowych. Podobnie, jak naderwanie mięśnia dwugłowego uda, przeważnie wynika z braku rozgrzewki bądź podjęcia wysiłku, przekraczającego fizjologiczne możliwości organizmu. Tak samo dzieje się podczas naderwania mięśnia przedramienia, czyli urazu, którego w wielu przypadkach przyczyną jest dźwiganie ciężkich przedmiotów. Oczywiście nadwyrężenie II stopnia może być spowodowane urazem mechanicznym, a więc upadkiem czy uderzeniem, zwłaszcza na naprężony mięsień, jednak znacznie częściej tego typu urazy generuje czynnik ludzki niż wypadkowy. Dlatego też przy naderwaniu mięśnia brzuchatego łydki odszkodowanie nie zawsze jest przyznawane. Jak wyleczyć naderwany mięsień?Leczenie naderwanego mięśnia polega przede wszystkim na działaniu zachowawczym. Jeśli w badaniu USG nie zostaną wykazane żadne poważniejsze zmiany, leczenie może mieć charakter doraźny. W pierwszych dniach kontuzji zaleca się przyjmowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych i przeciwbólowych, zwłaszcza aplikowanych miejscowo. W łagodzeniu dolegliwości bólowych warto wspierać się plastrami znieczulającymi i chłodnymi kompresami. Zimne okłady, które obkurczają naczynia krwionośne, pomagają zmniejszyć opuchliznę. Pomocne w tym zakresie może okazać się również uniesienie kończyny, tak aby poprawić jej mikrokrążenie. Kluczowym punktem leczenia jest unieruchomienie, które powinno się nosić przez 5-7 dni. Duży wpływ na przebieg rekonwalescencji ma odciążenie kontuzjowanego miejsca oraz ogólny odpoczynek. Naderwany mięsień wymaga rezygnacji z treningów i maksymalnego ograniczenia poruszania się – zwłaszcza na początku, w okresie ostrego zapalenia tkanek. Leczenie zachowawcze musi być wspierane rehabilitacją. Po upływie tygodnia od dnia, w którym doszło do naderwania można rozpocząć mobilizację mięśnia. Wskazane metody fizjoterapeutyczne to przede wszystkim masaż funkcyjny i poprzeczny, stretching, relaksacja poizometryczna. Terapeuta może zaproponować też taping, terapię powięziową czy zabiegi z zakresu fizykoterapii oraz z zastosowaniem osocza mieć na uwadze, jak duże znaczenie ma prawidłowe postępowanie podczas rekonwalescencji. Powikłania po naderwaniu mięśnia to przede wszystkim ponowne uszkodzenie włókien mięśniowych, co zdarza się niesłychanie często, także u zawodowców. Dzieje się tak głównie dlatego, że objawy naderwania mięśnia mogą utrzymywać się od kilku tygodni do nawet 6 miesięcy, a przez tak długi okres łatwo zapomnieć o zaleceniach i znów przeliczyć własne siły. Minium 5-dniowy odpoczynek z zastosowaniem usztywnienia, a następnie rehabilitacja ruchowa to najlepszy sposób, by wrócić do pełnej formy i ustrzec się kolejnych kontuzji. składa się z dwóch mięśni: m. brzuchatego łydki mającego dwie głowy oraz z m. płaszczkowatego mającego jedna (trze­cia) głowę i leżącego pod m. brzuchatym łydki. Miesień brzuchaty łydki zgina stopę i odrywa od ziemi piętę. Współdziała z mięśniami zginaczami uda w zginaniu kończyny w stawie kolanowym. Naderwanie mięśnia to dość bolesna kontuzja, która z reguły trwa co najmniej 5 dni. Dla szybkiej rekonwalescencji ważne jest jednak, by jak najszybciej wprowadzić odpowiednie postępowanie, polegające na przykładaniu chłodzących kompresów, odpoczynku oraz oszczędzaniu uszkodzonego mięśnia. Czy naderwany mięsień można wyleczyć? Naderwanie dotyczy najczęściej mięśnia czworogłowego uda, dwugłowego ramienia, łydki. Naderwany może być także mięsień pleców. W przypadku naderwania mięśnia niezwykle rzadko stosuje się operacyjne metody postępowania. Zazwyczaj wystarcza unieruchomienie na kilka dni lub tygodni i stosowanie się do zaleceń specjalisty. Jak leczyć zerwanie mięśnia? Zerwanie mięśnia – leczenie rest (odpoczynek) – należy natychmiast przerwać jakiejkolwiek aktywności i ograniczyć ruchy, które wywołują ból. ice – należy zastosować zimne okłady, które pozwolą na lepszą kontrolę obrzęku i zmniejszą ból. compression – należy delikatnie uciskać na powierzchnię, która boli. Ile boli zerwany mięsień? Dotkliwe objawy naderwania mięśnia zwykle utrzymują się przez kilka, kilkanaście dni, lecz ślady po kontuzji mogą dawać o sobie znać przez wiele miesięcy, zwłaszcza, jeśli w leczeniu pominięto rehabilitację. Ile odszkodowania za naderwany mięsień? Jednorazowe odszkodowanie przyznajemy w wysokości 20% przeciętnego wynagrodzenia za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Co poradzić na naderwany mięsień? W każdym przypadku stosuje się przede wszystkim zimne okłady oraz odciążenie kontuzjowanego mięśnia. Nie ma natomiast potrzeby (a wręcz jest to niewskazane), aby stosować unieruchomienie kończyny. Jeśli pacjent uskarża się na silny ból, zaleca się stosowanie leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych (np. ibuprofenu). Jak szybko wyleczyć naciągnięty mięsień? Naciągnięcie mięśni – leczenie Do bolącego miejsca należy jak najszybciej przyłożyć zimny okład, który zwęzi rozszerzone naczynia krwionośne i zmniejszy obrzęk. Zwykle w ciągu 24 godzin dolegliwości powoli ustępują. Wówczas można użyć ciepłego okładu. Warto także sięgnąć po dostępne bez recepty leki przeciwbólowe. Jak wygląda naciągnięty mięsień? Naciągnięcie mięśnia – objawy Najbardziej charakterystyczny jest kłujący ból mięśnia nasilający się w czasie ruchu i pod wpływem dotyku, jednak sama ruchomość danej partii ciała, a także siła mięśniowa nie ulegają osłabieniu. Rozwijający się stan zapalny może wywołać obrzęk oraz wystąpienie krwiaka podskórnego. Ile za 1 procent odszkodowania w PZU? PZU Życie SA wypłaca świadczenie w przypadku wystąpie- nia trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 1% sumy ubezpieczenia aktualnej w dniu nieszczęśliwego wypadku za 1% trwałego uszczerbku na zdrowiu, z zastrzeżeniem ust. 2. Ile PZU płaci za 1 szew 2021? Wysokość jednorazowego odszkodowania to 20 proc. przeciętnego wynagrodzenia za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Od 1 kwietnia tego roku za każdy procent przysługuje 1033 zł brutto. Oznacza to, że jeśli ktoś po wypadku, w wyniku którego trzeba było założyć szwy, ma stwierdzone 10 proc. Do jakiego lekarza z zerwanym mięśniem? Podstawowym badaniem pozwalającym stwierdzić uszkodzenie ścięgna, więzadła lub mięśnia jest badanie ultrasonograficzne. Sprawne i szybko przeprowadzone badanie najlepiej przez specjalistę chirurga ortopedę, pozwala określić poziom uszkodzenia, jego mechanizm, rodzaj i zakwalifikować pacjenta do odpowiedniego leczenia. .